မီးေသာ္ၾကီး ဒီမနက္ အိပ္ရာႏိုးလာေတာ့ မ်က္ႏွာအေဟာင္းၾကီးနဲ႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ နံနက္စာကို ဘာစားရင္ ေကာင္းမလဲေပါ့။ အဲလက္စ္ရဲ႕ သီခ်င္းလိုပဲေနာ္။ အဟိ ...။ ( မိုးလင္းထဲက စဥ္းစားမိတာ စားဖို႔ပါပဲ ... )။ မုန္႔ဟင္းခါး စားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်တာနဲ႔ ညက္ႏွာအေဟာင္းၾကီးကို အျမန္သစ္။ ေန႔သစ္အတြက္ မ်က္ႏွာအသစ္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ၿပီးတာနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးကို ၀ယ္ခဲ့ေပးဖို႔ အေဒၚကို မွာသြားလိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ သူဝယ္လာတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ထမင္းနည္းနည္းနဲ႔ စားလိုက္တယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးကို ဒီတိုင္းစားရင္ ရင္အရမ္းပူလုိ႔ ထမင္းနည္းနည္း ထည့္စားလိုက္တာေလ။ စားလို႔ၿပီးသြားေတာ့ ဆာေလာင္ျခင္းဒြတ္ခ ကင္းလြတ္သြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပန္မဆာမျခင္း မာန္တက္ေနလိုက္တယ္။ စားဖိုေဆာင္ကိုလဲမသြား၊ ကူညီရမလားလဲ မေမးနဲ႔ ...။ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ စာေလး နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ေရးလိုက္ဦးမယ္လို႔ ေတြးမိလိုက္တာနဲ႔ ကြန္ေလးကိုဖြင့္ တရားအားထုတ္ေနရတဲ့ အြန္လိုင္းေလးကို ခဏ ေျပးၾကည့္လိ္ုက္တယ္။ အင္း ဆန္းေဒးမို႔ ထင္တယ္။ ဒူမွလဲမေတြ႔။ အဲတာနဲ႔ ျပန္ထြက္လာၿပီၤး စာေရးေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လံုး၀ခ်လိုက္တယ္။
ေရးမယ္ဆိုေတာ့လဲ ဘာေရးရမလဲေပါ့။ ေတြးမိတာေတြကလဲ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္နဲ႔ စံုစီနဖာကို ပြလို႔။ ျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ အဲလိုေတာ့မျဖစ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ လာဖတ္သူ တယ္ဂ်င္းေတြက စိတၱဇအေတြးလို႔ ဆိုတဲ့အတိုင္း ေပါက္ကရေတြ ေတြးၿပီး အရူးမက ေရးထားတယ္ ေျပာေနၾကဦးမယ္။ အင္း ... လူေတြကလဲ မွန္တာေျပာရင္ တယ္နာတတ္သကိုး။ အမွန္က သူတို႔ ေ၀ဖန္တာက ဟုတ္ေနတာပဲေလ။ လူ႔စိတ္ဆိုတာ အဲလိုပဲ။ မွန္တာေျပာေတာ့လဲ စိတ္ဆိုးတတ္ၾကတယ္။ မမွန္တာေျပာလဲ စိတ္ဆိုးတတ္ၾကတယ္။ မမွန္တာေျပာရင္ - ဟုတ္လို႔ ေျပာတာဆို ခံရတာ ေတာ္ပါေသးတယ္။ မဟုတ္ပဲနဲ႔ေတာ့ အေျပာမခံႏိုင္ဘူးတဲ့။ မွန္တာေတြ ေျပာေတာ့လဲ မွန္တာေတြ ေျပာရပါ့မလားဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးၾကတာပါပဲေလ။ ကဲ ... ေျပာခ်င္တာ ေျပာၾကပါေစေတာ့ေအ။ ေပယ်ာလကန္ ျပဳလိုက္မယ္။ ( ဘာလဲေတာ့မေမးနဲ႔ မီးေသာ္ၾကီးလဲ သူ႔အနက္အဓိပၸါယ္ကို မသိဘူး။ ) ေရးမွျဖစ္မယ္ေလ။
ခုဏ စားလိုက္တဲ့ မုန္႔ဟင္းခါး တန္ခိုးက ျပလာပါၿပီ။ ရင္ပူလိုက္တာ။ လိမ္ေမာ္သီးစားမွထင္တယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးက အဲလိုစြမ္းတာေလ။ သူ႔ကိုစားၿပီးရင္ လံုး၀ေမ့ထားလို႔ မရဘူး။ အဲေၾကာင့့္ျဖစ္မယ္။ ညမာေတြ အားလံုးက တက္ညီလက္ညီကို ၾကိဳက္ၾကတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ စားခ်င္လာၾကေရာ။ မီးေသာ္ၾကီး ထင္တယ္။ အျခားအစားအစာ တစ္မ်ိဴးမ်ိဴးထက္ မုန္႔ဟင္းခါးက အၾကိဳက္ပိုညီၾကတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးက အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ သူ႔ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔သူ ရပ္တည္ေနတာ။ မုန္႔ဟင္းခါးလုိ႔သာ နာမည္တူတာ သူ႔နယ္အလိုက္ ခ်က္နည္းေတြက မတူၾကဘူး။ တစ္နယ္ကိ္ု ပံုစံတစ္မ်ိဳးစီပါပဲ။ ကုလားပဲနဲ႔ ခ်က္ၾကသလို ပဲမပါဘဲ ဆန္နဲ႔ခ်ည္းလဲ ခ်က္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႔နယ္က ေျမပဲဆန္ကို ေစးေနေအာင္ေထာင္းၿပီး ထည့္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕နယ္က စပါးလင္ပါတာ မၾကိဳက္ၾကဘူး။ အခ်ိဳ႕နယ္က ပဲကိုမွပ်စ္ပ်စ္ၾကီးခ်က္ၿပီး စားၾကတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး ေတြ႔ဘူးတာေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာဆိုရင္ မုန္႔ဟင္းခါးထဲကို ပူစီနံတို႔ ပဲပင္ေပါက္တုိ႔ ( မန္းေလးမွာေတာ့ ပဲပင္ေပါက္ကို တိုရလို႔ေခၚတယ္။ ဘာလို႔ အဲလိုေခၚလဲဆိုတာ မီးေသာ္ၾကီး မသိဘူး။ ) ေဂၚဖီတို႔ ခ၇မ္းခ်ဥ္သီးတို႔ ထည့္စားၾကတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဂန္႔ေဂါဘက္က။ သူက်ေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးထဲကို ေကာက္ညင္းေပါင္း ထည့္စားတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အေၾကာ္စံု၊ ငါးဖယ္၊ ၾကက္ဥ-ဘဲဥ နံနံပင္ အဲတာမ်ိဳးကေတာ့ ထည့္စားေနၾကတာပဲ။ မီးေသာ္ၾကီးဆိုရင္ ငါးဖယ္ေၾကာ္ရယ္ ဘူးသီးေၾကာ္ရယ္ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ရယ္ ဘဲဥရယ္ ထည့္စားတာကို ၾကိဳက္တယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးဆို သူ႔ပံုစံကို မျမင္ရေသးနဲ႔ဦး အနံ႔ရလာၿပီဆိုတာနဲ႔ စားခ်င္ၾကတာ။ ပံုမွန္ မုန္႔ဟင္းခါး တစ္ပြဲမွာ ဆိုရင္ မုန္႔တီရယ္ ၾကက္ဥရယ္ အေၾကာ္ရယ္ နံနံပင္ရယ္ ၾကက္သြန္ျဖဴကို ေၾကာ္ထားတဲ့ ဆီခ်က္ အဖန္ေလးေတြရယ္ ငရုပ္သီးရယ္ သံပုရာသီးရယ္ ဟင္းရည္ရယ္ပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ စားတဲ့ ငရုပ္သီးကလဲ ဆီနဲ႔ေၾကာ္ရင္ နည္းနည္းမွ စားမေကာင္းဘူး။ ေလွာ္ၿပီး ေထာင္းထားမွ စားလို႔လိုက္ဖက္တယ္။ မီးေသာ္ၾကီးတို႔ အိမ္မွာဆို မုန္႔ဟင္းခါးကို မၾကာခဏ ခ်က္ခ်က္စားၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ၂ မ်ိဳးခ်က္စားတယ္။ ၁ မ်ိဳးက ကုလားပဲကိုုု ျပဳတ္ေခ်ၿပီး ငါးဆီသတ္နဲ႔ ခ်က္တယ္။ ငါးကို ဆီသတ္တဲ့ခ်ိန္မွာ စပါးလင္ကို ညက္ေနေအာင္ ေထာင္းထားတာရယ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴကို ေထာင္းထားတာရယ္၊ ၾကက္သြန္နီကို ေထာင္းထားတာရယ္၊ ဂ်င္းကို ေထာင္းထားတာရယ္ကို အားလံုးေရာၿပီး ဆီသတ္လိုက္တယ္။ ငရုပ္သီး အႏုမွဳန္႔ကို နည္းနည္းထည္႔တယ္။ အဲလို ဆီသတ္ၿပီး ကုလားပဲျပဳတ္ၿပီး ေခ်ထားတဲ့ အထဲထည့္လိုက္ၿပီး ၾကက္သြန္နီဥေတြ၊ ငွက္ေပ်ာအူေတြ၊ ဘဲဥေတြ ထည့္ၿပီးတည္တယ္။ ေနာက္ ၁ မ်ိဳးကေတာ့ ဆန္မွဳန္႔ကို ေလွာ္လိုက္တယ္၊ ၿပီး ေရနဲ႔ေဖ်ာ္ ၿပီးတည္တယ္။ ငါးျပဳတ္ကို အသားေတြကို ႏႊာၿပီးထည့္တယ္။ ေခါင္းေတြနဲ႔ အရိုးေတြကို ေထာင္းၿပီး သူ႔အရည္ကို အရိုးစေတြ မပါေအာင္ စစ္ၿပီး ထည့္လိုက္တယ္။ အဲ မဟုတ္ဘူး အသားေတြကို ၾကက္သြန္နီနဲ႔ ဆႏြင္းနဲ႔ နည္းနည္းေလး ဆီသတ္တယ္ ဆိုရံုေလး ဆီသတ္ေသးတယ္။ ၿပီးရင္ ဆူပြက္လာေအာင္ တည္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ၾကက္သြန္ဥ ဘာညာ ထည့္တယ္ေပါ့။ သူက ငရုပ္ေရာင္မဟုတ္ပဲ ၀ါ၀ါေလး။ ဆန္ေလွာ္ခ်က္ေပါ့။ အဲလို ၂မ်ိဴး ခ်က္စားတယ္။ တစ္ၾကိမ္ထဲ ၂ မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မုန္႔ဟင္းခါးကို ၾကိဳက္တဲ့ သူေတြက ဘယ္လိုခ်က္ခ်က္ ၾကိဳက္ေနၾကတာပါပဲ။ ဟုတ္တယ္မလား။ မုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္ထဲကို မုန္႔တီဖတ္ေလးထည့္ အေၾကာ္၊ ငါးဖယ္၊ ဘဲဥေလးထည့္၊ နံနံပင္းေလးထည့္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴေၾကာ္ဖတ္ေလးေတြထည့္၊ ဟင္းရည္ေလးနဲ႔ ပူပူေလး ျပင္ထားလိုက္ရင္ ဘယ္သူမဆို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ စားခ်င္စိတ္က တန္းျဖစ္လာမွာပဲ။ ၾကိဳက္ရင္ေပါ့။ မီးေသာ္ၾကီး အေပါင္းအသင္းထဲမွာ မုန္႔ဟင္းခါးကို လံုး၀ မၾကိဳက္တာ ၂ ေယာက္။ မီးေသာ္ၾကီး ျမင္ဘူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ရင္ ငါးဆိုရင္ ငါးခူနဲ႔ခ်က္တာ ပိုေကာင္းတယ္လို႔ မီးေသာ္ၾကီးထင္တယ္။ ငါးၾကင္းနဲ႔လဲ ခ်က္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို ငါးသေလာက္နဲ႔လဲ ခ်က္ၾကတာပဲ။ ဘယ္ငါးနဲ႔ခ်က္ခ်က္ ကို္ယ္ေနတဲ့အရပ္က စားေနၾကပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ခ်က္ရင္စားလို႔ ေကာင္းေနတာပဲ။ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စည္းလံုးတာေတြ ဘာညာေတြေတာ့ ထည့္မေရးေတာ့ဘူး။ စာစီစာကံုးသာ ဆိုရင္ေတာ့ အမွတ္တိုးေစဖို႔ ေလွ်ာက္ေရးေပးရမွာေပါ့။ ခုေတာ့အဲတာေတြမေရး ေတာ့ဘူး။
အဲေတာ့ ... ရင္ပူရာကေန ေရးလိုက္တာ မုန္႔ဟင္းခါးဇာတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ျဖစ္လာမွေတာ့ တည္ေနပါေစေတာ့ေအ။ မုန္႔ဟင္းခါး ဆိုေတာ့လဲ မုန္႔ဟင္းခါးေပါ့။ ျဖစ္တယ္မလား။ ရင္ကေတာ့ ပူေနေပမယ့္ ေရးရင္းနဲ႔ ထပ္စားခ်င္လာတာပဲ။ ( စားမွာပဲ ... စားမွာပဲ ... ငါ့ကို လာမတားနဲ႔ ... )။
ေရးမယ္ဆိုေတာ့လဲ ဘာေရးရမလဲေပါ့။ ေတြးမိတာေတြကလဲ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္နဲ႔ စံုစီနဖာကို ပြလို႔။ ျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ အဲလိုေတာ့မျဖစ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ လာဖတ္သူ တယ္ဂ်င္းေတြက စိတၱဇအေတြးလို႔ ဆိုတဲ့အတိုင္း ေပါက္ကရေတြ ေတြးၿပီး အရူးမက ေရးထားတယ္ ေျပာေနၾကဦးမယ္။ အင္း ... လူေတြကလဲ မွန္တာေျပာရင္ တယ္နာတတ္သကိုး။ အမွန္က သူတို႔ ေ၀ဖန္တာက ဟုတ္ေနတာပဲေလ။ လူ႔စိတ္ဆိုတာ အဲလိုပဲ။ မွန္တာေျပာေတာ့လဲ စိတ္ဆိုးတတ္ၾကတယ္။ မမွန္တာေျပာလဲ စိတ္ဆိုးတတ္ၾကတယ္။ မမွန္တာေျပာရင္ - ဟုတ္လို႔ ေျပာတာဆို ခံရတာ ေတာ္ပါေသးတယ္။ မဟုတ္ပဲနဲ႔ေတာ့ အေျပာမခံႏိုင္ဘူးတဲ့။ မွန္တာေတြ ေျပာေတာ့လဲ မွန္တာေတြ ေျပာရပါ့မလားဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးၾကတာပါပဲေလ။ ကဲ ... ေျပာခ်င္တာ ေျပာၾကပါေစေတာ့ေအ။ ေပယ်ာလကန္ ျပဳလိုက္မယ္။ ( ဘာလဲေတာ့မေမးနဲ႔ မီးေသာ္ၾကီးလဲ သူ႔အနက္အဓိပၸါယ္ကို မသိဘူး။ ) ေရးမွျဖစ္မယ္ေလ။
ခုဏ စားလိုက္တဲ့ မုန္႔ဟင္းခါး တန္ခိုးက ျပလာပါၿပီ။ ရင္ပူလိုက္တာ။ လိမ္ေမာ္သီးစားမွထင္တယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးက အဲလိုစြမ္းတာေလ။ သူ႔ကိုစားၿပီးရင္ လံုး၀ေမ့ထားလို႔ မရဘူး။ အဲေၾကာင့့္ျဖစ္မယ္။ ညမာေတြ အားလံုးက တက္ညီလက္ညီကို ၾကိဳက္ၾကတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ စားခ်င္လာၾကေရာ။ မီးေသာ္ၾကီး ထင္တယ္။ အျခားအစားအစာ တစ္မ်ိဴးမ်ိဴးထက္ မုန္႔ဟင္းခါးက အၾကိဳက္ပိုညီၾကတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးက အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ သူ႔ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔သူ ရပ္တည္ေနတာ။ မုန္႔ဟင္းခါးလုိ႔သာ နာမည္တူတာ သူ႔နယ္အလိုက္ ခ်က္နည္းေတြက မတူၾကဘူး။ တစ္နယ္ကိ္ု ပံုစံတစ္မ်ိဳးစီပါပဲ။ ကုလားပဲနဲ႔ ခ်က္ၾကသလို ပဲမပါဘဲ ဆန္နဲ႔ခ်ည္းလဲ ခ်က္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႔နယ္က ေျမပဲဆန္ကို ေစးေနေအာင္ေထာင္းၿပီး ထည့္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕နယ္က စပါးလင္ပါတာ မၾကိဳက္ၾကဘူး။ အခ်ိဳ႕နယ္က ပဲကိုမွပ်စ္ပ်စ္ၾကီးခ်က္ၿပီး စားၾကတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး ေတြ႔ဘူးတာေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္ဘက္မွာဆိုရင္ မုန္႔ဟင္းခါးထဲကို ပူစီနံတို႔ ပဲပင္ေပါက္တုိ႔ ( မန္းေလးမွာေတာ့ ပဲပင္ေပါက္ကို တိုရလို႔ေခၚတယ္။ ဘာလို႔ အဲလိုေခၚလဲဆိုတာ မီးေသာ္ၾကီး မသိဘူး။ ) ေဂၚဖီတို႔ ခ၇မ္းခ်ဥ္သီးတို႔ ထည့္စားၾကတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဂန္႔ေဂါဘက္က။ သူက်ေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးထဲကို ေကာက္ညင္းေပါင္း ထည့္စားတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အေၾကာ္စံု၊ ငါးဖယ္၊ ၾကက္ဥ-ဘဲဥ နံနံပင္ အဲတာမ်ိဳးကေတာ့ ထည့္စားေနၾကတာပဲ။ မီးေသာ္ၾကီးဆိုရင္ ငါးဖယ္ေၾကာ္ရယ္ ဘူးသီးေၾကာ္ရယ္ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ရယ္ ဘဲဥရယ္ ထည့္စားတာကို ၾကိဳက္တယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးဆို သူ႔ပံုစံကို မျမင္ရေသးနဲ႔ဦး အနံ႔ရလာၿပီဆိုတာနဲ႔ စားခ်င္ၾကတာ။ ပံုမွန္ မုန္႔ဟင္းခါး တစ္ပြဲမွာ ဆိုရင္ မုန္႔တီရယ္ ၾကက္ဥရယ္ အေၾကာ္ရယ္ နံနံပင္ရယ္ ၾကက္သြန္ျဖဴကို ေၾကာ္ထားတဲ့ ဆီခ်က္ အဖန္ေလးေတြရယ္ ငရုပ္သီးရယ္ သံပုရာသီးရယ္ ဟင္းရည္ရယ္ပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ စားတဲ့ ငရုပ္သီးကလဲ ဆီနဲ႔ေၾကာ္ရင္ နည္းနည္းမွ စားမေကာင္းဘူး။ ေလွာ္ၿပီး ေထာင္းထားမွ စားလို႔လိုက္ဖက္တယ္။ မီးေသာ္ၾကီးတို႔ အိမ္မွာဆို မုန္႔ဟင္းခါးကို မၾကာခဏ ခ်က္ခ်က္စားၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ၂ မ်ိဳးခ်က္စားတယ္။ ၁ မ်ိဳးက ကုလားပဲကိုုု ျပဳတ္ေခ်ၿပီး ငါးဆီသတ္နဲ႔ ခ်က္တယ္။ ငါးကို ဆီသတ္တဲ့ခ်ိန္မွာ စပါးလင္ကို ညက္ေနေအာင္ ေထာင္းထားတာရယ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴကို ေထာင္းထားတာရယ္၊ ၾကက္သြန္နီကို ေထာင္းထားတာရယ္၊ ဂ်င္းကို ေထာင္းထားတာရယ္ကို အားလံုးေရာၿပီး ဆီသတ္လိုက္တယ္။ ငရုပ္သီး အႏုမွဳန္႔ကို နည္းနည္းထည္႔တယ္။ အဲလို ဆီသတ္ၿပီး ကုလားပဲျပဳတ္ၿပီး ေခ်ထားတဲ့ အထဲထည့္လိုက္ၿပီး ၾကက္သြန္နီဥေတြ၊ ငွက္ေပ်ာအူေတြ၊ ဘဲဥေတြ ထည့္ၿပီးတည္တယ္။ ေနာက္ ၁ မ်ိဳးကေတာ့ ဆန္မွဳန္႔ကို ေလွာ္လိုက္တယ္၊ ၿပီး ေရနဲ႔ေဖ်ာ္ ၿပီးတည္တယ္။ ငါးျပဳတ္ကို အသားေတြကို ႏႊာၿပီးထည့္တယ္။ ေခါင္းေတြနဲ႔ အရိုးေတြကို ေထာင္းၿပီး သူ႔အရည္ကို အရိုးစေတြ မပါေအာင္ စစ္ၿပီး ထည့္လိုက္တယ္။ အဲ မဟုတ္ဘူး အသားေတြကို ၾကက္သြန္နီနဲ႔ ဆႏြင္းနဲ႔ နည္းနည္းေလး ဆီသတ္တယ္ ဆိုရံုေလး ဆီသတ္ေသးတယ္။ ၿပီးရင္ ဆူပြက္လာေအာင္ တည္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ၾကက္သြန္ဥ ဘာညာ ထည့္တယ္ေပါ့။ သူက ငရုပ္ေရာင္မဟုတ္ပဲ ၀ါ၀ါေလး။ ဆန္ေလွာ္ခ်က္ေပါ့။ အဲလို ၂မ်ိဴး ခ်က္စားတယ္။ တစ္ၾကိမ္ထဲ ၂ မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မုန္႔ဟင္းခါးကို ၾကိဳက္တဲ့ သူေတြက ဘယ္လိုခ်က္ခ်က္ ၾကိဳက္ေနၾကတာပါပဲ။ ဟုတ္တယ္မလား။ မုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္ထဲကို မုန္႔တီဖတ္ေလးထည့္ အေၾကာ္၊ ငါးဖယ္၊ ဘဲဥေလးထည့္၊ နံနံပင္းေလးထည့္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴေၾကာ္ဖတ္ေလးေတြထည့္၊ ဟင္းရည္ေလးနဲ႔ ပူပူေလး ျပင္ထားလိုက္ရင္ ဘယ္သူမဆို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ စားခ်င္စိတ္က တန္းျဖစ္လာမွာပဲ။ ၾကိဳက္ရင္ေပါ့။ မီးေသာ္ၾကီး အေပါင္းအသင္းထဲမွာ မုန္႔ဟင္းခါးကို လံုး၀ မၾကိဳက္တာ ၂ ေယာက္။ မီးေသာ္ၾကီး ျမင္ဘူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ရင္ ငါးဆိုရင္ ငါးခူနဲ႔ခ်က္တာ ပိုေကာင္းတယ္လို႔ မီးေသာ္ၾကီးထင္တယ္။ ငါးၾကင္းနဲ႔လဲ ခ်က္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို ငါးသေလာက္နဲ႔လဲ ခ်က္ၾကတာပဲ။ ဘယ္ငါးနဲ႔ခ်က္ခ်က္ ကို္ယ္ေနတဲ့အရပ္က စားေနၾကပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ခ်က္ရင္စားလို႔ ေကာင္းေနတာပဲ။ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စည္းလံုးတာေတြ ဘာညာေတြေတာ့ ထည့္မေရးေတာ့ဘူး။ စာစီစာကံုးသာ ဆိုရင္ေတာ့ အမွတ္တိုးေစဖို႔ ေလွ်ာက္ေရးေပးရမွာေပါ့။ ခုေတာ့အဲတာေတြမေရး ေတာ့ဘူး။
အဲေတာ့ ... ရင္ပူရာကေန ေရးလိုက္တာ မုန္႔ဟင္းခါးဇာတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ျဖစ္လာမွေတာ့ တည္ေနပါေစေတာ့ေအ။ မုန္႔ဟင္းခါး ဆိုေတာ့လဲ မုန္႔ဟင္းခါးေပါ့။ ျဖစ္တယ္မလား။ ရင္ကေတာ့ ပူေနေပမယ့္ ေရးရင္းနဲ႔ ထပ္စားခ်င္လာတာပဲ။ ( စားမွာပဲ ... စားမွာပဲ ... ငါ့ကို လာမတားနဲ႔ ... )။
4 comments:
ဟိးးစားခ်င္လိုက္တာေနာ္....ေနာက္ေန.၀ယ္ရင္ပို၀ယ္ထားေနာ္ ဟိ လားစားမယ္ လိမ္ေမာ္သီးေလးပါ အပိုေဆာင္းး :D
ငါးနဲ႕ ငွက္ေပ်ာအူနဲ႕ခ်က္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးေလ ႕ ႕ ႕ ေမာ္လျမိဳင္မုန္႕ဟင္းခါးကုိ ပုိၾကိဳက္တယ္ ႕ ႕ ႕ ဒါေပမယ့္ မုန္႕ဟင္းခါးဆုိတဲ့ အသံၾကားလုိကကေတာ့ ဘာမွ ေမးမေနနဲ႕ သြားရည္တျျမားျမားက်ျပီးသား ႕ ႕ ႕ မုန္႕ဟင္းခါးစားျပီးရင္ ေရေႏြးေသာက္ရတယ္ အဲ့ဒါမွ ရင္မပူမွာ ႕ ႕ ႕
မီးေသာ္ ကရင္မုုန္႕ဟင္းခါးက ငါးပိေစာ္ နံတယ္ ဘာျဖစ္လုုိ႕လဲ ဒုုိ႕ ယပလက္ မွာေနတုုန္းက ကရင္ေတြေရာင္းတဲ့ မုုန္႕ဟင္းခါးသြားစားတာ ငွက္ေပ်ာအူနဲ႕ ငါးအတုုန္းလုုိက္နဲ႕ ပဲသီးကလဲ အေတာင့္လုုိက္ေပးတယ္ နံနံပင္လည္း အစီးလိုုက္ခ်ေပးတယ္..
ကုလားပဲကိုုု ျပဳတ္ေခ်ၿပီး ငါးဆီသတ္နဲ႔ ခ်က္တယ္။ ငါးကို ဆီသတ္တဲ့ခ်ိန္မွာ စပါးလင္ကို ညက္ေနေအာင္ ေထာင္းထားတာရယ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴကို ေထာင္းထားတာရယ္၊ ၾကက္သြန္နီကို ေထာင္းထားတာရယ္၊ ဂ်င္းကို ေထာင္းထားတာရယ္ကို အားလံုးေရာၿပီး ဆီသတ္လိုက္တယ္။ ငရုပ္သီး အႏုမွဳန္႔ကို နည္းနည္းထည္႔တယ္။ အဲလို ဆီသတ္ၿပီး ကုလားပဲျပဳတ္ၿပီး ေခ်ထားတဲ့ အထဲထည့္လိုက္ၿပီး ၾကက္သြန္နီဥေတြ၊ ငွက္ေပ်ာအူေတြ၊ ဘဲဥေတြ ထည့္ၿပီးတည္တယ္။ let's me know please , how to cook that ?
Post a Comment