မီေသာ္္ၾကီးတစ္ေရာက္လည္း ထိုသို႔ႏွယ္ ဤသို႔ႏွယ္ ေပ်ာက္ကြယ္လုျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘေလာ့အနားလည္း မကပ္ႏိုင္၊ စြဲလမ္းလာခဲ့သမွ် ခ်က္တင္လည္း မ၀င္ျဖစ္။ ဒါဟာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္လည္း ဆိုၿပီးေတာ့လည္း အျပစ္ကမတင္ႏိုင္။ ကုိယ္ကိုတိုင္ ေက်နပ္စြာနဲ႔ ေျခလွမ္းစခဲ့မိတဲ့ဟာကိုး...။ ဟုတ္ပါတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့လည္း ေနသားက်လို႔ အဆင္ေျပစလည္း ျပဳေနပါၿပီေကာ။ ခက္တာက သံေယာဇဥ္ကမျပတ္။ မအားတာ ၾကားထဲ ယားနာကေပါက္ခ်င္။ ခက္ေတာ့ ခက္ေနသား။ အဲဒီေတာ့လည္း ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ေလးနဲ႔ ခ်က္တင္ေလာကမွာ သရဲေျခာက္ သလိုလိုနဲ႔ ခဏတျဖဳတ္ခ်က္လိုက္ ဘေလာ့ၾကေတာ့လည္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အားလည္းနာတယ္ ခင္လည္းခင္တယ္ေပါ့ေလ လမ္းၾကံဳရင္ ၀င္ၾကည့္လိုက္ ခုလို အခ်ိန္အားေလးရတုန္း ေပါက္ကရ လမ္းမတန္းတာေလးေတြ သူမ်ားမ်က္လံုးေညာင္းေအာင္ ေရးသြားလိုက္ေပါ့.။ မီးေသာ္ၾကီးက လမ္းၾကံဳလို႔ ေပါက္တတ္ကရ ၀င္ေရးသြားတာမ်ိဳးေလးေတြကို ခင္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ အတင္းအဓၶမ ဖတ္ခိုင္းတာမ်ိဳးနဲ႔ အားေပးခိုင္းလိုက္။ ဒါမွမဟုတ္ လမ္းၾကံဳေရးတဲ့စာကို လမ္းၾကံဳရင္းနဲ႔ ၀င္ဖတ္ရင္း မ်က္လံုးေညာင္းေစတာမ်ိဳးနဲ႔ပဲ လွဳပ္လွီလွဴပ္လွဲ႔ ဘေလာ့ေလးကို ဆက္လက္ တည္ေနဦးေတာ့မေပါ့ေနာ္။
မီးေသာ္ၾကီးလည္းေလ မအားပါဘူးဆိုမွ ေရးျဖစ္လိုက္တဲ့စာေတြမ်ား။ အေတာ္ကိုမ်ားေပါ့။ အဟိ။ တကယ္ေျပာတာေနာ္ ေဟာတစ္ပုဒ္ ေဟာတစ္ပုဒ္နဲ႔ကိုေနတာ။ မယံုမရွိနဲ႔ ။ တကယ္ပါဆိုေန။ ဒါဆိုဘယ္မွာလဲ။ အဲစာေတြျပေလ ဟုတ္လား။ အဟီး အဲလိုေမးလာရင္ေတာ့ အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာလိုက္မယ္ေနာ္။ ပန္းကန္ေတြေဆးရင္း စိတ္ကူးနဲ႔ ေရးတာေတြ။ ဟင္းခ်က္ရင္း ဆီသတ္ရင္းနဲ႔ ေရးလိုက္တာေတြ။ အ၀တ္ေတြ ေလွ်ာ္လွမ္းရင္းနဲ႔ ေရးလိုက္တာေတြမွ။ မ်ားၾကီး။ အဟီး ဒီဘေလာ့ထိ သယ္မလာႏိုင္တာေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာ။ တကယ္ေရးလိုက္တာ ... အဲခ်ိန္က်မွပဲ စာလံုးေတြကလည္း ေရွာလို႔။ စိတ္ကူးနဲ႔ ေရးလိုက္တာမ်ား စက္ေသနတ္ပစ္သလို … ဒက္ ... ဒက္ ... ဒက္နဲ႔ ေနတာပဲ။ အေတြးေတြ ေကာင္းလိုက္တာမ်ား။ တစ္စံုတစ္ခုက တိုက္ဆိုင္လိုက္ သတိရလိုက္ အဲခ်ိန္ကေတာ့ ေဟာေတြးရင္းနဲ႔ ေရးလိုက္တာ စာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သြားျပန္ေလေရာ။ တိုက္ပဲတိုက္ဆိုင္လြန္းတာလား ... စာေရးဖို႔ လမ္းစေပၚၿပီး ဟိုသတိရ ဒီသတိရနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဟင္းအိုးတူးတာမ်ိဳးတို႔ ေရေတြ လွ်ံကုန္တာမ်ိဳးတို႔နဲ႔ လံုးခ်ာလည္ရင္း ဘေလာ့မွာ စာေပါင္းမ်ားစြာကို စိတ္ကုူးနဲ႔ တင္ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။ ကဲ ခုေတာ့ လက္ေတြ႔ ေရာက္လာၿပီေပါ့ေလ။ အမ်ားသူငါ မ်က္လံုးေညာင္းေသာ ဒုကၡ ခံယူေတာ္မူလိုက္ၾကပါဦးေနာ္။
ခုတေလာ ေတြးေတြးေနမိတယ္။ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမဆိုတဲ့ အေတြး။ သူမ်ားေတြေတာ့ ေျပာေရာ့မယ္။ ခုမွ ေတြးမိရသလား။ လူပဲအိုေသေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလည္း ခံယံုပဲ။ အဟုတ္ပဲ အခုတစ္ေလာမွကိုပဲ ေတြးမိေနတာ။ ေစ့ေစ့ေတြးေတာ့ ေရးေရးေပၚ ဆိုတာမ်ိဳးလိုပဲ။ ေသခ်ာေတြးေလ ဘ၀င္မက်ေလ။ ေသခ်ာေတြးေလ နားမလည္ေလပဲ။ ခက္တာပဲေနာ့္။ မေတြးမိတာမွ ေကာင္းေသးတယ္။ ခုေတာ့လည္း ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္း ေတြးမိေနၿပီ။ ကဲ ... အဲဒီလိုဆိုမွေတာ့လည္း မထူးေတာ့ဘူးေနာ့္။ ဆက္ၿပီး သဘာ၀ သပြတ္အူကို အစရွာရင္း ဘာကိစၥ ဒီေလာက္ရွဳပ္ရသလဲဆိုတာ အျပစ္တင္ၾကည့္ၾကပါစို႔...။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရာဇ၀င္တေလွ်ာက္ပဲဆိုဆို၊ သမိုင္းကာလ အားလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္လာပဲေျပာေျပာ မိန္းမဆိုတဲ့ ထိုဣတၳိယကို ေခြးထီးေလာက္ေတာင္မွ မျမင့့္ျမတ္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္သူမဆိုေပါ့ေလ။ မန္လည္ဆရာေတာ္မွစလို႔ ေျပာ၇မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔ မေန႔ကအထိ ေနာက္ဆံုး အသည္းကြဲပါတယ္လို႔ ေျပာေနတဲ့ ေယာက်္ားေလးေပါင္းမ်ားစြာအထိ ဆိုပါေတာ့။ အျပစ္တင္ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာ၊ တင္စားမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေျပာဆိုလာလိုက္ၾကတာ သမိုင္းတစ္ခု သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တည္ခဲ့သမွ် သကၠရာဇ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားေနာ္။
အင္း ... ဟုတ္တယ္။ ဘာလို႔လဲ အဲတာ။ စာဖတ္ေနတဲ့ အေပါင္းအသင္းရယ္။ ေတြးၾကည့္ပါဦးလား။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဥာဏ္မီွသေလာက္ေတာ့ ေတြးၾကည့္တယ္။ လာေလသယ္ဂ်င္း။ အတူတူ ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္။ ျဖစ္တယ္ဟုတ္။
ဒီလိုေလ ... ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒီလို အျပစ္တင္စကား မွန္သမွ်ကို ေျပာလာခဲ့ၾကတဲ့ တေလွ်ာက္မွာ အဲဒီ မိန္းကေလးေတြကေရာ ဘာလို႔ လက္ခံခဲ့ၾကသလဲေပါ့။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အရဆိုရင္ ဧ၀ေတြေပါ့။ ဧ၀ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဣတၳိယပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကေတာ့ ေသခ်ာတာ မိန္းမသားထုပါ။ ဘာလို႔ သူတို႔ေတြ လက္ခံခဲ့ၾကလဲလို႔ ေမးရင္ ပုရိသဆိုတဲ့ ေယာက်္ားမွန္သမွ်က တိုင္ပင္စရာမလိုပဲ တညီတညာတည္း ေျဖၾကပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ေနလို႔ လက္ခံေနၾကတာေပါ့လို႔။ ေယာက်္ားဆိုတာ ျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ မိန္းမ ဆိုတာ ျမစ္တစင္းလိုပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး အားလံုးဟာ တူညီတဲ့ အေျဖတစ္ခုတည္းကိုပဲ ေပးၾကမွာအမွန္ပဲ။
ကဲ ... အဲလိုဆိုရင္ အဲတာကိုထားၿပီး အဲလို ျဖစ္ရျခင္းအေပၚကို သံုးသပ္ၾကည့္ၾကရေအာင္လားေနာ္။ မသံုးသပ္ၾကည့္ခင္ တစ္ခုေတာ့ ေျပာထားလိုက္ဦးမယ္။ မိန္းမေတြထက္ ေခြးထီးက ျမတ္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ ဘာလို႔ဆို ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားမွာပဲ ဆိုပါဆို႔ ... မိန္းမေတြက သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္လို႔ မရပါဘူးဆိုတဲ့ေနရာမွာ လူမဟုတ္တဲ့ ေခြးဆိုတဲ့ တိရစၧာန္တစ္ေကာင္က ဟိုဟိုဒီဒီ ကူးလားခတ္ၿပီး သြားလို႔ရေနတာဟာ သူဟာ အထီးဆိုတဲ့ ပုရိသအႏြယ္၀င္ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဒါကိုလက္ခံတယ္။ အဲလို လက္ခံထားၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ က်န္တာကို ဆက္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ၾကရေအာင္ေပါ့ေနာ္။
ေယာက်္ားသားထုေတြဆီက ဒီလို အျပစ္တင္စကားမွန္သမွ်ကို ဘာလို႔ မိန္းမသားတစ္ထုလံုး လက္ခံေနၾကသလဲ ဆိုတာက စၾကမယ္ေနာ္။ ဘာလို႔ လက္ခံေနၾကသလဲ။ မိန္းမေတြကေရာ ဒါမ်ိဳး မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးလား။ ဘယ္ဟုတ္ပါ့ေလမလဲရွင္။ တစ္ကယ္ဆို စကားအရာနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ စာနဲ႔ေပနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ေျပာတတ္ၾကတာေပါ့။ က်ားနဲ႔မ ဆိုတာ လိင္ကြာျခားတာပဲရွိတယ္။ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ လူုေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ ၾကတာေပါ့။ ဒါဆို ဘာလို႔ မေျပာၾကသလဲ။ ဘာလို႔ မေျပာၾကသလဲ ဆိုရင္ သည္းခံႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္၊ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္ သူမတူတဲ့ စြမ္းအားတစ္မ်ိဳးေၾကာင့္သာလွ်င္ ဒီလိုမ်ိဳး စကားနည္းရန္စဲ သေဘာနဲ႔ ေနလာခဲ့ၾကတာေပါ့။ မိန္းကေလးဆိုတာ အမိ၀မ္းမွ ကၽြတ္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ မိန္းကေလးရယ္လို႔ ျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ သူဟာ မိခင္ေလာင္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ သဘာ၀တရားအရ သူဟာ မိခင္ေလာင္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ အဲဒီအတြက္နဲ႔တင္ သူဟာ ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္ထားရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမယ္။ ဘယ္သူမဆို ေတြးၾကည့္ေလ မိခင္ေလာက္ ဘယ္သူကမ်ား ကိုယ့္အေပၚကို ဂရုစိုက္လဲ မိခင္ေလာက္မ်ား ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္း ရွိသလဲဆိုတာ။ မာတာပီတု ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဘာလို႔ မာတာဆိုတဲ့ မိခင္က ေရွ႕က ရွိေနသလဲ။ မိန္းမဆိုတာ ေပ်ာ့ညံ့တတ္လြန္းတာထက္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တာပါ။
ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၾကတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုမွာ ဆိုပါေတာ့။ ျပႆနာ ျဖစ္လာၾကတယ္ ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္မွာ ေယာက်္ားေလးေတြဟာ မင္းတို႔မိန္းမေတြ ဒီလိုၾကီးပဲ၊ မင္းတို႔မိန္းမေတြအားလံုးက ဒီလိုပဲ ဆိုၿပီး ေျပာတတ္ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အဲဒီ ေယာက်္ားေလးကေရာ ဒီလိုခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အားလံုးကေရာ ဒီလိုၾကီးပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ ဇြတ္မညင္းပါနဲ႔။ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာတာပါလို႔လည္း မေျပာပါနဲ႔ေလ။ အားလံုးက ညီမွ်ခ်င္းတစ္ခုရဲ႕ေဘးမွာ တစ္ဖက္စီ ရွိေနၾကတာပါ။ ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ ရမ္းမသိမ္းပါနဲ႔လို႔ မေျပာနဲ႔။ ဒါဟာလည္း ညီမွ်ျခင္းတစ္ခုအလည္မွာ ရွိေနတယ္။ အမွန္ဆို အားလံုးဟာ ညီမွ်ျခင္းတစ္ခုရဲ႕ေဘးမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရွိေနၾကတာပါ။
မင္းတို႔မိန္းမေတြေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတာေတြ ေရတြက္လို႔ေတာင္မွ မႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလာရင္၊ ေယာက်္ားေလး ရာခိုင္ႏႈန္း အေတာ္မ်ားမ်ားေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးေတြက ေယာက်္ားေလးေတြလို ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူ အားသာမယ္ထင္သလဲေနာ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ဘယ္ေလာက္ထိပဲ ရက္စက္ခဲ့ေစဦးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ သူဟာ အျမဲ ရွံဳးနိမ့္သူ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါဘာလို႔လဲ။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႔မရဲ႕ ႏူးညံ့လွတဲ့စိတ္ထား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွာသာလွ်င္ ရွိတတ္ေသာ ထိုစိတ္ထားက အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလ့ ရိွေသာေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမယ္။
ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ဟာ အခ်စ္ဦးကိုမွ လိုခ်င္တယ္။ ေတြးၾကည့္မိရဲ႕လား။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကေရာ တန္းတူ အခ်စ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုပဲ လိုခ်င္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာကို။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားေကာင္းေတာ့ ေမာင္းမတစ္ေထာင္ ဆိုၿပီး ဟစ္ေၾကြးၾကတယ္။ ဒါကို မိန္းမသားတစ္ထုလံုးက နားလည္လက္ခံေပးႏိုင္ေပမယ့္လို႔။ ရည္းစားတစ္ေထာင္ လင္ေကာင္တစ္ေယာက္ ဆိုတဲ့ စကားကိုၾကေတာ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကေတာင္မွ ဘာလို႔ လက္မခံမေပးႏိုင္ရသလဲ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လူငယ္သဘာ၀ ခ်စ္ၾကိဳက္လာၾကမယ္။ အဲေနရာမွာ နမ္းၾကတယ္။ ရိုင္းတယ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ ေတြးၾကည့္ပါရေစ။ မိန္းကေလးတိုင္းကို နမ္းခဲ့တဲ့ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနမ္းကို ႏွစ္သက္သေဘာက်သူ မိန္းကေလးလည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူဆိုၿပီး လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္လို႔ ေယာက်္ားေလးတိုင္းက နမ္းခဲ့မယ္ထင္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မိမိ သေဘာက်တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္က ဘာလို႔ မနမ္းခ်င္ရသလဲ။ ဒါဟာ ေယာက္်ားေလး ဆိုတဲ့ ပုရိသတစ္ေယာက္ရဲ႔ အတၱပဲ မျဖစ္ေပဘူးလား။
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ သဘာ၀ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကသည္ ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ဆံုးမွာ ျပႆနာတက္မယ္။ ဇာတ္သိမ္းမလွဘူး။ အဲေနရာမွာ ေယာက္်ားေလးက ေနာက္ဆံုး ပြဲသိမ္းမွာ ေရရြတ္ေလ့ ရွိတာက မိန္းမေတြ မေကာင္းေၾကာင္းပါ။ ဘယ္ခ်ိန္ထိမဆို သူတို႔ဟာ အဲဒီ နားက်ည္းမုန္းတီးတဲ့စိတ္ကို သယ္ေဆာင္ ယူသြားႏိုင္ၾကတယ္။ ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ ျဖစ္ပါေစ သတိရလိုက္မိခ်ိန္တိုင္းမွာ နာက်ည္းမႈနဲ႔အတူု ေပါက္ကြဲ ေဒါသထြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ မတူညီတာကေတာ့ မိန္းကေလးေတြက အဲလို မဟုတ္ၾကပါဘူး။ နာက်ည္းမယ္၊ မုန္းတီးမယ္ ေနာက္ဆံုးမွာ အညိႇဳးအေတး ထားခဲ့ၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ တဖက္သားက အေလွ်ာ့ေပးမယ္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္လာမယ္ နားလည္မႈေတြ ေပးလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ နာက်ည္းလွပါတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အလိုလို ခြင့္လႊတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားမွာပဲ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မသိစိတ္မွာ လႊမ္းမိုးထားေလ့ရွိတဲ့ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းအား တစ္ခုေၾကာင့္ပါပဲ။ အကယ္၍ ထိုမိန္းကေလးက ေခါင္းမာေနၿပီး အတၱၾကီးေနမယ္ ဆိုရင္ အဲတာဟာ သူ႔ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မႈတစ္ခုပါ။ ဥပမာ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ အႏိုင္ရလိုစိတ္ တစ္ခုေၾကာင့္သာ သူဟာ ဆက္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနတာပဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့ခ်ိန္မွာ သူမဟာ အဲလိုပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ အေပါင္းအသင္း ထင္မိပါသလား။ အမွားၾကီး မွားသြားလိမ့္မယ္ သူငယ္ခ်င္း။ အဲလို မိန္းကေလးေတြဟာ ပိုၿပီး အထီးက်န္ၿပီး ၀မ္းနည္းတတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ သို႔မဟုတ္ ျမႇဳပ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အားကိုးရာ ပုရိသတစ္ေယာက္ကို သူမဟာ တမ္းတၿပီး အားကိုးစိတ္နဲ႔ အေဖၚမဲ့ေနမွာပဲ။
ေနာက္ၿပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ကတိမတည္ႏိုင္ဘူးလား။ သူငယ္ခ်င္းေရာ ဘယ္လိုထင္လဲေနာ္။ မီးေသာ္ၾကီးကေတာ့ ထင္ရာေတြ ဆက္ေရးလိုက္ဦးမယ္။ ေယာက်္ားကတိကြ တည္တယ္။ မင္းတို႔မိန္းမေတြလို မဟုတ္ဘူး။ ကတိမတည္ သစၥာမရွိတဲ့ မင္းတို႔မိန္းမေတြလို မဟုတ္ဘူးကြ ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကို အနီးစပ္ဆံုးေျပာရရင္ ျမန္မာဗြီဒီယိုဇာတ္လမ္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေယာက္်ားေလးတိုင္းကေရာ ကတိတည္ၾကလို႔လား။ မင္းမွာသစၥာ လူမွာကတိဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားတစ္ခုကို ၾကားဘူးတယ္။ အမွန္မွာေတာ့ ေယာက်္ားကတိ၊ မိန္းမကတိ ဆိုၿပီး ခြဲထားခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ လူမွာကတိဆိုၿပီးပဲ ေရွးလူၾကီးေတြ သံုးခဲ့ၾကတာပါ။ ကတိတည္တဲ့ မိန္းမေတြ ေရတြက္လို႔ မရႏိုင္ေအာင္ရွိသလို ကတိမတည္တဲ့ ေယာက်္ားေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ တကယ္တမ္းမွာ မိန္းမေတြဟာ ေယာက်္ားေတြေလာက္ ကတ္တြက္တတ္တဲ့ စိတ္မရွိလို႔သာလွ်င္ ဒါေတြကို မသိေယာင္ေဆာင္ေပးရင္း နားလည္မႈနဲ႔ ေနေပးေနၾကတာေတြပါ။
ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ စကားရည္လုပြဲတစ္ခု ျဖစ္သြားမွာ အမွန္ပဲ။ ေယာက်္ားေလးက မိန္းကေလးနဲ႔ ကင္းႏိုင္ၾကတာလည္း မဟုတ္သလို မိန္းကေလးကလည္း ေယာက်္ားေလးနဲ႔ ကင္းႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေယာက်္ားေလး မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာကို မိန္းကေလးက စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာရွိသလို၊ မိန္းကေလး မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာလည္း ေယာက်္ားေလးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀တစ္ရားၾကီးက ဖန္တီးထားတဲ့ သဘာ၀တစ္ခုပါ။ ၿပီးေတာ့ ကင္းေအာင္ေနလို႔လည္း မရဘူး။ သူ႔လိုအပ္ခ်က္နဲ႔သူ ရွိေနၿပီးသား သူ႔ျဖည့္ဆည္းခ်က္နဲ႔သူ ရွိေနၿပီးသားျဖစ္လို႔ ဒါဟာ ေယာက်္ားမိန္းမ ဆိုၿပီး ခြဲျခားေနစရာ မလိုဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ မိန္းမဆိုတာ မေကာင္းဘူးလို႔ ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ ပုရိသ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ခ်ိ္န္မွာ သဘာ၀ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ပဲ အဲဒီ မေကာင္းမွန္း သိေနတဲ့ ဣတၳိယကို ေရွာင္ကြင္းၿပီး မသြားႏိုင္ပါဘူး။ အလားတူပဲ မိန္းမဆိုတာလည္း ပုရိသနဲ႔ မကင္းကြာႏိုင္ပါဘူး။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ခံစားမႈေတြ အလြန္အကၽြံျဖစ္ၿပီး ေနထိုင္မႈပံုစံကိုပါ သြားေရာက္ထိခိုက္လို႔ မိန္းကေလးကို အျပစ္တင္ၾကမယ္ ဆိုရင္ တကယ္တမ္း အျပစ္ရွိသူဟာ ထိုေယာက်္ားေလးသာလွ်င္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးၾကည့္မိပါရဲ႔လား။ သူဟာ အဲလိုျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ သူကိုယ္တိုင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အခြင့္အေရးေတြ ေပးခဲ့လို႔သာလွ်င္ ထိုမိန္းကေလးက ထိုသို႔ လုပ္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ေလ။
တကယ္တမ္း လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကလည္း တီးတိုးတိုင္ပင္ေဖၚ၊ ေဆးေပးမီးယူ ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လိုအပ္သလို မိန္းမသားဘ၀မွာလည္း အလံမရွိတဲ့ရထား၊ တံခြန္မရွိတဲ့ဘုရား၊ လင္သားမရွိေသာမိန္းမ ဆိုတဲ့ စကားေတြခံၿပီး အမွန္တကယ္ ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးႏိုင္မယ့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လိုအပ္တာ အမွန္ပဲ။ ၾကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ကမွ က်ားကမကိုျဖစ္ေစ မကက်ားကိုျဖစ္ေစ ကင္းကြာၿပီး ေနဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူမွေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သာတူညီမွ်ေတြးၿပီး တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ေတြးၿပီး ျဖည့္ဆည္းေနထိုင္ၾကတာ အသင့္ေတာ္ဆံုးပဲ မဟုတ္လားေနာ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပစ္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾကမယ့္အစား အဲလိုေနရာေတြမွာ နားလည္မႈ ဆိုတာေတြနဲ႔ အစားထိုးၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနၾကည့္ရင္ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ မ်က္မွန္စိမ္းၾကီး တတ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ျမင္ကြင္းထဲမွာ အားလံုး ေရာက္ေနမွာပဲေလ။ ဘာေတြ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ခ်စ္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္တတ္ဖို႔ပဲ လိုတာပါ။
မိန္းကေလးေတြက အမွတ္အေတးၾကီးတယ္ ဆိုၾကေပမယ္လို႔ အဲဒီအညိႇဳးေတြ အာဃာတေတြကို အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေက်ာက္ခဲေက်ာက္ဆိုင္ေပၚမွာ ေရးထြင္းထားၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သဲျပင္လို ေနရာမ်ိဳးမွာပဲ အလြယ္တကူ မွတ္ထားလိုက္ၾကတာမ်ိဳးေတြပဲေပါ့။ ေရတိုက္စား ေလတိုက္စားၿပီး အလြယ္တကူ ေပ်ာက္ပ်က္တတ္ေစလိုက္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိန္းမဆိုတာ ႏွာေခါင္းသာမပါရင္ ဆိုၿပီး ႏွိမ့္ခ်တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ခံရတာေပါ့။ တစ္ကယ္လို႔ မိန္းကေလးတိုင္းက ေသခ်ာမွတ္ထားၿပီး ေယာက်္ားေလးေတြလို တြက္ကတ္ၿပီး လိုက္ေျပာေနမယ္ဆိုရင္ ကင္းကြာလို႔ မရတဲ့သူေတြ အားလံုးက အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ပဲ ေလာက၀တ္တရား မေက် ျဖစ္ကုန္ၾကမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမသားထုၾကီးက အရာရာတိုင္းကို လိုက္ၿပီး တြက္ကတ္မေနပဲ ခြင့္လႊတ္ျခင္း ဥေပကၡာနဲ႔ လက္ခံေပးႏိုင္ၾကလို႔သာ ဒီလို အျငင္းပြား ျငင္းခံုမႈမ်ိဳးေတြကို ေရွာင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာေလ ပုရိသဆိုတဲ့ ေယာက်္ားေတြဟာ ဣတၳိယဆုိတဲ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး သီးျခားရပ္တည္ ေနၾကတာမွ မဟုတ္ေလေတာ့ ... (ရဟႏၲာ၊ သူေတာ္စင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား မပါ၀င္ပါ) ကိုယ့္ရဲ႕ နီးစပ္မႈရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို မွ်ေ၀ နားလည္ေပးႏိုင္ၾကရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ။ "ငါဒီလိုလုပ္တာ မၾကိဳက္ဘူး၊ ဒါမ်ိဳး မၾကိဳက္ဘူး" လို႔ ေတြးမိရင္ တစ္ဖက္က မိန္းကေလးမွာလည္း ကိုယ့္လိုပဲ ခံစားေတြးမိမွာပဲ ဆိုတာကို ဂရုစိုက္ေပးရင္းနဲ႔ ၾကင္ၾကင္နာနာ မွ်မွ်တတ ေနသြားရင္ မေကာင္းေပဘူးလားေနာ္။ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္ ဆုိတာကလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ခ်စ္တတ္တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အရာရာဟာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ နားလည္ေပးမယ့္ အသိစိတ္နဲ႔ ရင္းႏွီးမႈ ရယူမယ္ဆိုရင္ အရာရာတိုင္းကို နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုတိုင္ကမွ မ်က္မွန္စိမ္းၾကီးတတ္ၿပီး အျမင္ေတြ မၾကည္လင္ဘူးဆိုရင္ ... ျမင္ျမင္သမွ် အရာရာတိုင္းက ဘာကိုမွ အဆင္ေျပေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲေၾကာင့္ မိမိကုိယ္သာလွ်င္ အေကာင္းအဆိုးေတြကို ျပဳသူျဖစ္တယ္ဟုတ္။
ေယာက်္ားဆိုတဲ့ ပုရိသေတြသာလွ်င္ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ႏိုင္သူေတြပါ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဟာလည္း သဘာ၀ ေပးအပ္တဲ့ တာ၀န္အရ ေယာက်္ားေလးေတြဟာ ဖခင္ေလာင္းေတြ ျဖစ္တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဟာ ဦးေဆာင္သူေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေစ သဘာ၀တရားၾကီးဟာ ေယာက်္ားေလး ဆိုတဲ့ ပုရိသႏြယ္တိုင္းကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာ ေပးအပ္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ေလ ထိုပုရိသမ်ားက အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမသားရယ္လို႔ ေရွးအစဥ္အလာကတည္းက သတ္မွတ္ထားခဲ့တဲ့ ၎ဣတၳိယေတြ အေပၚကို စာနာနားလည္စိတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္စိတ္ေတြနဲ႔ ခင္မင္ယုယ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ၾကည့္ရွဳ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားေနာ္။
အင္း ... ေရးရင္းနဲ႔ စာေတြလည္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ...။ ေသခ်ာတာေတာ့ သပြတ္အူအစစ္ ျဖစ္သြားတယ္။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ... ေတြးမိတာေတြကို ေတြးမိသလို ခ်ေရးလိုက္တာ။ ဘယ္သူရယ္ ဘာရယ္ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း မရည္ရြယ္ဘူးပဲ။ ေတြးမိေတြးရာနဲ႔ လုပ္ခ်လိုက္တာ သပြတ္အူဇာတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေသခ်ာေတြးလို႔ ေရးရမယ္ဆိုရင္လည္း စကားႏိုင္လုပြဲ ျဖစ္သြားမွာပဲ။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ မ်က္လံုးတစ္ျခမ္းပိတ္ၿပီး မၾကည့္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာေလာက္ေလးပဲ ရွိတာပါ။ လူတိုင္းမွာ အေကာင္းနဲ႔ အဆိ္ုးဟာ ဒြန္တြဲေနတာပဲေလ။ တစ္ေယာက္မေကာင္းတာကို တစ္ေယာက္က အျပစ္တင္ၿပီး ကိုယ့္မ်က္ေခ်း ကိုယ္မျမင္တာမ်ိဳးနဲ႔ ရွဳတ္ခ်ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုေနတာထက္ နားလည္မႈ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ေဖးမနားလည္ေပးၾကမယ္ ဆိုရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေလးကို ေတြးမိလိုက္လို႔ ဒီလိုဟာေတြ ေလွ်ာက္ေရးျဖစ္သြားတာပါ။
မီးေသာ္ၾကီး ကိုယ္တိုင္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလေတာ့ မိန္းကေလးအတြက္ ေရးရာမွာ အနည္းငယ္ ဦးစားေပးမိသလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒါကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းက ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ နားလည္ေပးလိုက္ဦးလို႔ေနာ္ ...။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ေရးသာေရးတာ ဘာေတြမွန္းလည္းေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး ...။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မီးေသာ္ၾကီးက သပြတ္အူကို ေျဖရွင္းၿပီး ေသခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တာျဖစ္တယ္။ ခက္တာက သပြတ္အူက အစရွာမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ခက္တယ္ေနာ္ ...။ သပြတ္အူကလည္း ဘာလို႔ အဲေလာက္ရွဳပ္ေနၿပီး မီးေသာ္ၾကီးကလည္း ဘာလို႔မ်ား အဲသပြတ္အူကိုမွ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ သြားၿပီး ယူၾကည့္မိရသလည္း ...။ ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေရာ ဘာလို႔မ်ား ရွင္းေပးခ်င္ရတာလည္း မသိဘူးေနာ္ ...။ - ။
မီးေသာ္ၾကီးလည္းေလ မအားပါဘူးဆိုမွ ေရးျဖစ္လိုက္တဲ့စာေတြမ်ား။ အေတာ္ကိုမ်ားေပါ့။ အဟိ။ တကယ္ေျပာတာေနာ္ ေဟာတစ္ပုဒ္ ေဟာတစ္ပုဒ္နဲ႔ကိုေနတာ။ မယံုမရွိနဲ႔ ။ တကယ္ပါဆိုေန။ ဒါဆိုဘယ္မွာလဲ။ အဲစာေတြျပေလ ဟုတ္လား။ အဟီး အဲလိုေမးလာရင္ေတာ့ အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာလိုက္မယ္ေနာ္။ ပန္းကန္ေတြေဆးရင္း စိတ္ကူးနဲ႔ ေရးတာေတြ။ ဟင္းခ်က္ရင္း ဆီသတ္ရင္းနဲ႔ ေရးလိုက္တာေတြ။ အ၀တ္ေတြ ေလွ်ာ္လွမ္းရင္းနဲ႔ ေရးလိုက္တာေတြမွ။ မ်ားၾကီး။ အဟီး ဒီဘေလာ့ထိ သယ္မလာႏိုင္တာေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာ။ တကယ္ေရးလိုက္တာ ... အဲခ်ိန္က်မွပဲ စာလံုးေတြကလည္း ေရွာလို႔။ စိတ္ကူးနဲ႔ ေရးလိုက္တာမ်ား စက္ေသနတ္ပစ္သလို … ဒက္ ... ဒက္ ... ဒက္နဲ႔ ေနတာပဲ။ အေတြးေတြ ေကာင္းလိုက္တာမ်ား။ တစ္စံုတစ္ခုက တိုက္ဆိုင္လိုက္ သတိရလိုက္ အဲခ်ိန္ကေတာ့ ေဟာေတြးရင္းနဲ႔ ေရးလိုက္တာ စာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သြားျပန္ေလေရာ။ တိုက္ပဲတိုက္ဆိုင္လြန္းတာလား ... စာေရးဖို႔ လမ္းစေပၚၿပီး ဟိုသတိရ ဒီသတိရနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဟင္းအိုးတူးတာမ်ိဳးတို႔ ေရေတြ လွ်ံကုန္တာမ်ိဳးတို႔နဲ႔ လံုးခ်ာလည္ရင္း ဘေလာ့မွာ စာေပါင္းမ်ားစြာကို စိတ္ကုူးနဲ႔ တင္ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။ ကဲ ခုေတာ့ လက္ေတြ႔ ေရာက္လာၿပီေပါ့ေလ။ အမ်ားသူငါ မ်က္လံုးေညာင္းေသာ ဒုကၡ ခံယူေတာ္မူလိုက္ၾကပါဦးေနာ္။
ခုတေလာ ေတြးေတြးေနမိတယ္။ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမဆိုတဲ့ အေတြး။ သူမ်ားေတြေတာ့ ေျပာေရာ့မယ္။ ခုမွ ေတြးမိရသလား။ လူပဲအိုေသေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလည္း ခံယံုပဲ။ အဟုတ္ပဲ အခုတစ္ေလာမွကိုပဲ ေတြးမိေနတာ။ ေစ့ေစ့ေတြးေတာ့ ေရးေရးေပၚ ဆိုတာမ်ိဳးလိုပဲ။ ေသခ်ာေတြးေလ ဘ၀င္မက်ေလ။ ေသခ်ာေတြးေလ နားမလည္ေလပဲ။ ခက္တာပဲေနာ့္။ မေတြးမိတာမွ ေကာင္းေသးတယ္။ ခုေတာ့လည္း ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္း ေတြးမိေနၿပီ။ ကဲ ... အဲဒီလိုဆိုမွေတာ့လည္း မထူးေတာ့ဘူးေနာ့္။ ဆက္ၿပီး သဘာ၀ သပြတ္အူကို အစရွာရင္း ဘာကိစၥ ဒီေလာက္ရွဳပ္ရသလဲဆိုတာ အျပစ္တင္ၾကည့္ၾကပါစို႔...။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရာဇ၀င္တေလွ်ာက္ပဲဆိုဆို၊ သမိုင္းကာလ အားလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္လာပဲေျပာေျပာ မိန္းမဆိုတဲ့ ထိုဣတၳိယကို ေခြးထီးေလာက္ေတာင္မွ မျမင့့္ျမတ္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္သူမဆိုေပါ့ေလ။ မန္လည္ဆရာေတာ္မွစလို႔ ေျပာ၇မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔ မေန႔ကအထိ ေနာက္ဆံုး အသည္းကြဲပါတယ္လို႔ ေျပာေနတဲ့ ေယာက်္ားေလးေပါင္းမ်ားစြာအထိ ဆိုပါေတာ့။ အျပစ္တင္ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာ၊ တင္စားမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေျပာဆိုလာလိုက္ၾကတာ သမိုင္းတစ္ခု သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ တည္ခဲ့သမွ် သကၠရာဇ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားေနာ္။
အင္း ... ဟုတ္တယ္။ ဘာလို႔လဲ အဲတာ။ စာဖတ္ေနတဲ့ အေပါင္းအသင္းရယ္။ ေတြးၾကည့္ပါဦးလား။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဥာဏ္မီွသေလာက္ေတာ့ ေတြးၾကည့္တယ္။ လာေလသယ္ဂ်င္း။ အတူတူ ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္။ ျဖစ္တယ္ဟုတ္။
ဒီလိုေလ ... ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒီလို အျပစ္တင္စကား မွန္သမွ်ကို ေျပာလာခဲ့ၾကတဲ့ တေလွ်ာက္မွာ အဲဒီ မိန္းကေလးေတြကေရာ ဘာလို႔ လက္ခံခဲ့ၾကသလဲေပါ့။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အရဆိုရင္ ဧ၀ေတြေပါ့။ ဧ၀ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဣတၳိယပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကေတာ့ ေသခ်ာတာ မိန္းမသားထုပါ။ ဘာလို႔ သူတို႔ေတြ လက္ခံခဲ့ၾကလဲလို႔ ေမးရင္ ပုရိသဆိုတဲ့ ေယာက်္ားမွန္သမွ်က တိုင္ပင္စရာမလိုပဲ တညီတညာတည္း ေျဖၾကပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ေနလို႔ လက္ခံေနၾကတာေပါ့လို႔။ ေယာက်္ားဆိုတာ ျမင့္ျမတ္တယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ မိန္းမ ဆိုတာ ျမစ္တစင္းလိုပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး အားလံုးဟာ တူညီတဲ့ အေျဖတစ္ခုတည္းကိုပဲ ေပးၾကမွာအမွန္ပဲ။
ကဲ ... အဲလိုဆိုရင္ အဲတာကိုထားၿပီး အဲလို ျဖစ္ရျခင္းအေပၚကို သံုးသပ္ၾကည့္ၾကရေအာင္လားေနာ္။ မသံုးသပ္ၾကည့္ခင္ တစ္ခုေတာ့ ေျပာထားလိုက္ဦးမယ္။ မိန္းမေတြထက္ ေခြးထီးက ျမတ္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ ဘာလို႔ဆို ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားမွာပဲ ဆိုပါဆို႔ ... မိန္းမေတြက သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္လို႔ မရပါဘူးဆိုတဲ့ေနရာမွာ လူမဟုတ္တဲ့ ေခြးဆိုတဲ့ တိရစၧာန္တစ္ေကာင္က ဟိုဟိုဒီဒီ ကူးလားခတ္ၿပီး သြားလို႔ရေနတာဟာ သူဟာ အထီးဆိုတဲ့ ပုရိသအႏြယ္၀င္ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဒါကိုလက္ခံတယ္။ အဲလို လက္ခံထားၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ က်န္တာကို ဆက္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ၾကရေအာင္ေပါ့ေနာ္။
ေယာက်္ားသားထုေတြဆီက ဒီလို အျပစ္တင္စကားမွန္သမွ်ကို ဘာလို႔ မိန္းမသားတစ္ထုလံုး လက္ခံေနၾကသလဲ ဆိုတာက စၾကမယ္ေနာ္။ ဘာလို႔ လက္ခံေနၾကသလဲ။ မိန္းမေတြကေရာ ဒါမ်ိဳး မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးလား။ ဘယ္ဟုတ္ပါ့ေလမလဲရွင္။ တစ္ကယ္ဆို စကားအရာနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ စာနဲ႔ေပနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ေျပာတတ္ၾကတာေပါ့။ က်ားနဲ႔မ ဆိုတာ လိင္ကြာျခားတာပဲရွိတယ္။ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ လူုေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ ၾကတာေပါ့။ ဒါဆို ဘာလို႔ မေျပာၾကသလဲ။ ဘာလို႔ မေျပာၾကသလဲ ဆိုရင္ သည္းခံႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္၊ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္ သူမတူတဲ့ စြမ္းအားတစ္မ်ိဳးေၾကာင့္သာလွ်င္ ဒီလိုမ်ိဳး စကားနည္းရန္စဲ သေဘာနဲ႔ ေနလာခဲ့ၾကတာေပါ့။ မိန္းကေလးဆိုတာ အမိ၀မ္းမွ ကၽြတ္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ မိန္းကေလးရယ္လို႔ ျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ သူဟာ မိခင္ေလာင္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ သဘာ၀တရားအရ သူဟာ မိခင္ေလာင္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ အဲဒီအတြက္နဲ႔တင္ သူဟာ ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္ထားရွိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမယ္။ ဘယ္သူမဆို ေတြးၾကည့္ေလ မိခင္ေလာက္ ဘယ္သူကမ်ား ကိုယ့္အေပၚကို ဂရုစိုက္လဲ မိခင္ေလာက္မ်ား ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္း ရွိသလဲဆိုတာ။ မာတာပီတု ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဘာလို႔ မာတာဆိုတဲ့ မိခင္က ေရွ႕က ရွိေနသလဲ။ မိန္းမဆိုတာ ေပ်ာ့ညံ့တတ္လြန္းတာထက္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တာပါ။
ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၾကတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုမွာ ဆိုပါေတာ့။ ျပႆနာ ျဖစ္လာၾကတယ္ ဆိုတာရဲ႕ ေနာက္မွာ ေယာက်္ားေလးေတြဟာ မင္းတို႔မိန္းမေတြ ဒီလိုၾကီးပဲ၊ မင္းတို႔မိန္းမေတြအားလံုးက ဒီလိုပဲ ဆိုၿပီး ေျပာတတ္ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အဲဒီ ေယာက်္ားေလးကေရာ ဒီလိုခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အားလံုးကေရာ ဒီလိုၾကီးပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ ဇြတ္မညင္းပါနဲ႔။ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာတာပါလို႔လည္း မေျပာပါနဲ႔ေလ။ အားလံုးက ညီမွ်ခ်င္းတစ္ခုရဲ႕ေဘးမွာ တစ္ဖက္စီ ရွိေနၾကတာပါ။ ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ ရမ္းမသိမ္းပါနဲ႔လို႔ မေျပာနဲ႔။ ဒါဟာလည္း ညီမွ်ျခင္းတစ္ခုအလည္မွာ ရွိေနတယ္။ အမွန္ဆို အားလံုးဟာ ညီမွ်ျခင္းတစ္ခုရဲ႕ေဘးမွာ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရွိေနၾကတာပါ။
မင္းတို႔မိန္းမေတြေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတာေတြ ေရတြက္လို႔ေတာင္မွ မႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလာရင္၊ ေယာက်္ားေလး ရာခိုင္ႏႈန္း အေတာ္မ်ားမ်ားေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးေတြက ေယာက်္ားေလးေတြလို ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူ အားသာမယ္ထင္သလဲေနာ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ဘယ္ေလာက္ထိပဲ ရက္စက္ခဲ့ေစဦးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ သူဟာ အျမဲ ရွံဳးနိမ့္သူ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါဘာလို႔လဲ။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႔မရဲ႕ ႏူးညံ့လွတဲ့စိတ္ထား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မွာသာလွ်င္ ရွိတတ္ေသာ ထိုစိတ္ထားက အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလ့ ရိွေသာေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမယ္။
ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ဟာ အခ်စ္ဦးကိုမွ လိုခ်င္တယ္။ ေတြးၾကည့္မိရဲ႕လား။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကေရာ တန္းတူ အခ်စ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုပဲ လိုခ်င္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာကို။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားေကာင္းေတာ့ ေမာင္းမတစ္ေထာင္ ဆိုၿပီး ဟစ္ေၾကြးၾကတယ္။ ဒါကို မိန္းမသားတစ္ထုလံုးက နားလည္လက္ခံေပးႏိုင္ေပမယ့္လို႔။ ရည္းစားတစ္ေထာင္ လင္ေကာင္တစ္ေယာက္ ဆိုတဲ့ စကားကိုၾကေတာ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကေတာင္မွ ဘာလို႔ လက္မခံမေပးႏိုင္ရသလဲ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လူငယ္သဘာ၀ ခ်စ္ၾကိဳက္လာၾကမယ္။ အဲေနရာမွာ နမ္းၾကတယ္။ ရိုင္းတယ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ ေတြးၾကည့္ပါရေစ။ မိန္းကေလးတိုင္းကို နမ္းခဲ့တဲ့ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနမ္းကို ႏွစ္သက္သေဘာက်သူ မိန္းကေလးလည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူဆိုၿပီး လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္လို႔ ေယာက်္ားေလးတိုင္းက နမ္းခဲ့မယ္ထင္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မိမိ သေဘာက်တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္က ဘာလို႔ မနမ္းခ်င္ရသလဲ။ ဒါဟာ ေယာက္်ားေလး ဆိုတဲ့ ပုရိသတစ္ေယာက္ရဲ႔ အတၱပဲ မျဖစ္ေပဘူးလား။
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ သဘာ၀ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကသည္ ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ဆံုးမွာ ျပႆနာတက္မယ္။ ဇာတ္သိမ္းမလွဘူး။ အဲေနရာမွာ ေယာက္်ားေလးက ေနာက္ဆံုး ပြဲသိမ္းမွာ ေရရြတ္ေလ့ ရွိတာက မိန္းမေတြ မေကာင္းေၾကာင္းပါ။ ဘယ္ခ်ိန္ထိမဆို သူတို႔ဟာ အဲဒီ နားက်ည္းမုန္းတီးတဲ့စိတ္ကို သယ္ေဆာင္ ယူသြားႏိုင္ၾကတယ္။ ႏွစ္ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ ျဖစ္ပါေစ သတိရလိုက္မိခ်ိန္တိုင္းမွာ နာက်ည္းမႈနဲ႔အတူု ေပါက္ကြဲ ေဒါသထြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ မတူညီတာကေတာ့ မိန္းကေလးေတြက အဲလို မဟုတ္ၾကပါဘူး။ နာက်ည္းမယ္၊ မုန္းတီးမယ္ ေနာက္ဆံုးမွာ အညိႇဳးအေတး ထားခဲ့ၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ တဖက္သားက အေလွ်ာ့ေပးမယ္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္လာမယ္ နားလည္မႈေတြ ေပးလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ နာက်ည္းလွပါတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အလိုလို ခြင့္လႊတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားမွာပဲ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မသိစိတ္မွာ လႊမ္းမိုးထားေလ့ရွိတဲ့ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းအား တစ္ခုေၾကာင့္ပါပဲ။ အကယ္၍ ထိုမိန္းကေလးက ေခါင္းမာေနၿပီး အတၱၾကီးေနမယ္ ဆိုရင္ အဲတာဟာ သူ႔ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မႈတစ္ခုပါ။ ဥပမာ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ အႏိုင္ရလိုစိတ္ တစ္ခုေၾကာင့္သာ သူဟာ ဆက္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနတာပဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့ခ်ိန္မွာ သူမဟာ အဲလိုပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ အေပါင္းအသင္း ထင္မိပါသလား။ အမွားၾကီး မွားသြားလိမ့္မယ္ သူငယ္ခ်င္း။ အဲလို မိန္းကေလးေတြဟာ ပိုၿပီး အထီးက်န္ၿပီး ၀မ္းနည္းတတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ သို႔မဟုတ္ ျမႇဳပ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အားကိုးရာ ပုရိသတစ္ေယာက္ကို သူမဟာ တမ္းတၿပီး အားကိုးစိတ္နဲ႔ အေဖၚမဲ့ေနမွာပဲ။
ေနာက္ၿပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ကတိမတည္ႏိုင္ဘူးလား။ သူငယ္ခ်င္းေရာ ဘယ္လိုထင္လဲေနာ္။ မီးေသာ္ၾကီးကေတာ့ ထင္ရာေတြ ဆက္ေရးလိုက္ဦးမယ္။ ေယာက်္ားကတိကြ တည္တယ္။ မင္းတို႔မိန္းမေတြလို မဟုတ္ဘူး။ ကတိမတည္ သစၥာမရွိတဲ့ မင္းတို႔မိန္းမေတြလို မဟုတ္ဘူးကြ ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကို အနီးစပ္ဆံုးေျပာရရင္ ျမန္မာဗြီဒီယိုဇာတ္လမ္း အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေယာက္်ားေလးတိုင္းကေရာ ကတိတည္ၾကလို႔လား။ မင္းမွာသစၥာ လူမွာကတိဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားတစ္ခုကို ၾကားဘူးတယ္။ အမွန္မွာေတာ့ ေယာက်္ားကတိ၊ မိန္းမကတိ ဆိုၿပီး ခြဲထားခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ လူမွာကတိဆိုၿပီးပဲ ေရွးလူၾကီးေတြ သံုးခဲ့ၾကတာပါ။ ကတိတည္တဲ့ မိန္းမေတြ ေရတြက္လို႔ မရႏိုင္ေအာင္ရွိသလို ကတိမတည္တဲ့ ေယာက်္ားေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ တကယ္တမ္းမွာ မိန္းမေတြဟာ ေယာက်္ားေတြေလာက္ ကတ္တြက္တတ္တဲ့ စိတ္မရွိလို႔သာလွ်င္ ဒါေတြကို မသိေယာင္ေဆာင္ေပးရင္း နားလည္မႈနဲ႔ ေနေပးေနၾကတာေတြပါ။
ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ စကားရည္လုပြဲတစ္ခု ျဖစ္သြားမွာ အမွန္ပဲ။ ေယာက်္ားေလးက မိန္းကေလးနဲ႔ ကင္းႏိုင္ၾကတာလည္း မဟုတ္သလို မိန္းကေလးကလည္း ေယာက်္ားေလးနဲ႔ ကင္းႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေယာက်္ားေလး မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာကို မိန္းကေလးက စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာရွိသလို၊ မိန္းကေလး မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာလည္း ေယာက်္ားေလးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀တစ္ရားၾကီးက ဖန္တီးထားတဲ့ သဘာ၀တစ္ခုပါ။ ၿပီးေတာ့ ကင္းေအာင္ေနလို႔လည္း မရဘူး။ သူ႔လိုအပ္ခ်က္နဲ႔သူ ရွိေနၿပီးသား သူ႔ျဖည့္ဆည္းခ်က္နဲ႔သူ ရွိေနၿပီးသားျဖစ္လို႔ ဒါဟာ ေယာက်္ားမိန္းမ ဆိုၿပီး ခြဲျခားေနစရာ မလိုဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ မိန္းမဆိုတာ မေကာင္းဘူးလို႔ ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ ပုရိသ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တစ္ခ်ိ္န္မွာ သဘာ၀ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ပဲ အဲဒီ မေကာင္းမွန္း သိေနတဲ့ ဣတၳိယကို ေရွာင္ကြင္းၿပီး မသြားႏိုင္ပါဘူး။ အလားတူပဲ မိန္းမဆိုတာလည္း ပုရိသနဲ႔ မကင္းကြာႏိုင္ပါဘူး။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ခံစားမႈေတြ အလြန္အကၽြံျဖစ္ၿပီး ေနထိုင္မႈပံုစံကိုပါ သြားေရာက္ထိခိုက္လို႔ မိန္းကေလးကို အျပစ္တင္ၾကမယ္ ဆိုရင္ တကယ္တမ္း အျပစ္ရွိသူဟာ ထိုေယာက်္ားေလးသာလွ်င္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးၾကည့္မိပါရဲ႔လား။ သူဟာ အဲလိုျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ သူကိုယ္တိုင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အခြင့္အေရးေတြ ေပးခဲ့လို႔သာလွ်င္ ထိုမိန္းကေလးက ထိုသို႔ လုပ္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ေလ။
တကယ္တမ္း လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကလည္း တီးတိုးတိုင္ပင္ေဖၚ၊ ေဆးေပးမီးယူ ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လိုအပ္သလို မိန္းမသားဘ၀မွာလည္း အလံမရွိတဲ့ရထား၊ တံခြန္မရွိတဲ့ဘုရား၊ လင္သားမရွိေသာမိန္းမ ဆိုတဲ့ စကားေတြခံၿပီး အမွန္တကယ္ ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးႏိုင္မယ့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လိုအပ္တာ အမွန္ပဲ။ ၾကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ကမွ က်ားကမကိုျဖစ္ေစ မကက်ားကိုျဖစ္ေစ ကင္းကြာၿပီး ေနဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူမွေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သာတူညီမွ်ေတြးၿပီး တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ေတြးၿပီး ျဖည့္ဆည္းေနထိုင္ၾကတာ အသင့္ေတာ္ဆံုးပဲ မဟုတ္လားေနာ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပစ္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾကမယ့္အစား အဲလိုေနရာေတြမွာ နားလည္မႈ ဆိုတာေတြနဲ႔ အစားထိုးၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနၾကည့္ရင္ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ မ်က္မွန္စိမ္းၾကီး တတ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ျမင္ကြင္းထဲမွာ အားလံုး ေရာက္ေနမွာပဲေလ။ ဘာေတြ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ခ်စ္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္တတ္ဖို႔ပဲ လိုတာပါ။
မိန္းကေလးေတြက အမွတ္အေတးၾကီးတယ္ ဆိုၾကေပမယ္လို႔ အဲဒီအညိႇဳးေတြ အာဃာတေတြကို အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေက်ာက္ခဲေက်ာက္ဆိုင္ေပၚမွာ ေရးထြင္းထားၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သဲျပင္လို ေနရာမ်ိဳးမွာပဲ အလြယ္တကူ မွတ္ထားလိုက္ၾကတာမ်ိဳးေတြပဲေပါ့။ ေရတိုက္စား ေလတိုက္စားၿပီး အလြယ္တကူ ေပ်ာက္ပ်က္တတ္ေစလိုက္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိန္းမဆိုတာ ႏွာေခါင္းသာမပါရင္ ဆိုၿပီး ႏွိမ့္ခ်တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ခံရတာေပါ့။ တစ္ကယ္လို႔ မိန္းကေလးတိုင္းက ေသခ်ာမွတ္ထားၿပီး ေယာက်္ားေလးေတြလို တြက္ကတ္ၿပီး လိုက္ေျပာေနမယ္ဆိုရင္ ကင္းကြာလို႔ မရတဲ့သူေတြ အားလံုးက အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ပဲ ေလာက၀တ္တရား မေက် ျဖစ္ကုန္ၾကမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမသားထုၾကီးက အရာရာတိုင္းကို လိုက္ၿပီး တြက္ကတ္မေနပဲ ခြင့္လႊတ္ျခင္း ဥေပကၡာနဲ႔ လက္ခံေပးႏိုင္ၾကလို႔သာ ဒီလို အျငင္းပြား ျငင္းခံုမႈမ်ိဳးေတြကို ေရွာင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာေလ ပုရိသဆိုတဲ့ ေယာက်္ားေတြဟာ ဣတၳိယဆုိတဲ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး သီးျခားရပ္တည္ ေနၾကတာမွ မဟုတ္ေလေတာ့ ... (ရဟႏၲာ၊ သူေတာ္စင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား မပါ၀င္ပါ) ကိုယ့္ရဲ႕ နီးစပ္မႈရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို မွ်ေ၀ နားလည္ေပးႏိုင္ၾကရင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ။ "ငါဒီလိုလုပ္တာ မၾကိဳက္ဘူး၊ ဒါမ်ိဳး မၾကိဳက္ဘူး" လို႔ ေတြးမိရင္ တစ္ဖက္က မိန္းကေလးမွာလည္း ကိုယ့္လိုပဲ ခံစားေတြးမိမွာပဲ ဆိုတာကို ဂရုစိုက္ေပးရင္းနဲ႔ ၾကင္ၾကင္နာနာ မွ်မွ်တတ ေနသြားရင္ မေကာင္းေပဘူးလားေနာ္။ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္ ဆုိတာကလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ခ်စ္တတ္တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အရာရာဟာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ နားလည္ေပးမယ့္ အသိစိတ္နဲ႔ ရင္းႏွီးမႈ ရယူမယ္ဆိုရင္ အရာရာတိုင္းကို နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုတိုင္ကမွ မ်က္မွန္စိမ္းၾကီးတတ္ၿပီး အျမင္ေတြ မၾကည္လင္ဘူးဆိုရင္ ... ျမင္ျမင္သမွ် အရာရာတိုင္းက ဘာကိုမွ အဆင္ေျပေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲေၾကာင့္ မိမိကုိယ္သာလွ်င္ အေကာင္းအဆိုးေတြကို ျပဳသူျဖစ္တယ္ဟုတ္။
ေယာက်္ားဆိုတဲ့ ပုရိသေတြသာလွ်င္ ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ႏိုင္သူေတြပါ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဟာလည္း သဘာ၀ ေပးအပ္တဲ့ တာ၀န္အရ ေယာက်္ားေလးေတြဟာ ဖခင္ေလာင္းေတြ ျဖစ္တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဟာ ဦးေဆာင္သူေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေစ သဘာ၀တရားၾကီးဟာ ေယာက်္ားေလး ဆိုတဲ့ ပုရိသႏြယ္တိုင္းကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာ ေပးအပ္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ေလ ထိုပုရိသမ်ားက အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းမသားရယ္လို႔ ေရွးအစဥ္အလာကတည္းက သတ္မွတ္ထားခဲ့တဲ့ ၎ဣတၳိယေတြ အေပၚကို စာနာနားလည္စိတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္စိတ္ေတြနဲ႔ ခင္မင္ယုယ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ၾကည့္ရွဳ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားေနာ္။
အင္း ... ေရးရင္းနဲ႔ စာေတြလည္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ ...။ ေသခ်ာတာေတာ့ သပြတ္အူအစစ္ ျဖစ္သြားတယ္။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ... ေတြးမိတာေတြကို ေတြးမိသလို ခ်ေရးလိုက္တာ။ ဘယ္သူရယ္ ဘာရယ္ ဆိုၿပီးေတာ့လည္း မရည္ရြယ္ဘူးပဲ။ ေတြးမိေတြးရာနဲ႔ လုပ္ခ်လိုက္တာ သပြတ္အူဇာတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေသခ်ာေတြးလို႔ ေရးရမယ္ဆိုရင္လည္း စကားႏိုင္လုပြဲ ျဖစ္သြားမွာပဲ။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ မ်က္လံုးတစ္ျခမ္းပိတ္ၿပီး မၾကည့္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာေလာက္ေလးပဲ ရွိတာပါ။ လူတိုင္းမွာ အေကာင္းနဲ႔ အဆိ္ုးဟာ ဒြန္တြဲေနတာပဲေလ။ တစ္ေယာက္မေကာင္းတာကို တစ္ေယာက္က အျပစ္တင္ၿပီး ကိုယ့္မ်က္ေခ်း ကိုယ္မျမင္တာမ်ိဳးနဲ႔ ရွဳတ္ခ်ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုေနတာထက္ နားလည္မႈ ကိုယ္ခ်င္းစာမႈေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ေဖးမနားလည္ေပးၾကမယ္ ဆိုရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေလးကို ေတြးမိလိုက္လို႔ ဒီလိုဟာေတြ ေလွ်ာက္ေရးျဖစ္သြားတာပါ။
မီးေသာ္ၾကီး ကိုယ္တိုင္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလေတာ့ မိန္းကေလးအတြက္ ေရးရာမွာ အနည္းငယ္ ဦးစားေပးမိသလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒါကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းက ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ နားလည္ေပးလိုက္ဦးလို႔ေနာ္ ...။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ေရးသာေရးတာ ဘာေတြမွန္းလည္းေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး ...။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မီးေသာ္ၾကီးက သပြတ္အူကို ေျဖရွင္းၿပီး ေသခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တာျဖစ္တယ္။ ခက္တာက သပြတ္အူက အစရွာမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ခက္တယ္ေနာ္ ...။ သပြတ္အူကလည္း ဘာလို႔ အဲေလာက္ရွဳပ္ေနၿပီး မီးေသာ္ၾကီးကလည္း ဘာလို႔မ်ား အဲသပြတ္အူကိုမွ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ သြားၿပီး ယူၾကည့္မိရသလည္း ...။ ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေရာ ဘာလို႔မ်ား ရွင္းေပးခ်င္ရတာလည္း မသိဘူးေနာ္ ...။ - ။
