ခုတစ္ေလာ မီးေသာ္ၾကီး အရွဳပ္ေတြ လုပ္ေနၿပီး အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနလို႔ မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ဘေလာ့ေလးဘက္ကို ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ မီးေသာ္ၾကီးေတာ့ အေတာ္ေလး လန္းေနတာနဲ႔ စာေတြက မေရးခ်င္ပါဘူးလို႔ ဆိုတာေတာင္မွ တန္းစီေနတယ္။ အဲတာကို ခဏေလးေနမွ ေရးမယ္လို႔ လုပ္ၾကည့္ ေကာက္ေတာ္မူၾကၿပီး တကယ္ေရးမယ္လည္းဆိုေရာ လံုး၀ လွည့္ၾကည့္ၾကမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အဲေတာ့သူတို႔ကို ေခ်ာ့ေပါင္းေနရတယ္။ အဲလိုမွ ေခ်ာ့မေပါင္းလည္း မျဖစ္ဘူး။ ေရသည္မမဆိုတဲ့ မီးေသာ္ၾကီးက စပ္စပ္ေဆာ့ေဆာ့နဲ႔ ဘေလာ့ ဆိုတာၾကီးကို သြားလက္ေဆာ့ထားေလေတာ့။ ကဲ ... ေရးေပဦးေတာ့၊ ေခ်ာ့ေပဦးေတာ့ေပါ့ေနာ့္။
ဒီေန႔ မီးေသာ္ၾကီး အိပ္ရာထေတာ့ ရွမ္းျပည္ရာသီဥတုကလည္း ေတာင္ေပၚေဒသ ဆိုေတာ့ အရမ္းၾကီး မပူေပမယ့္လို႔ ေႏြဦးေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာကိုေတာ့ သိသာေအာင္ ျပေနတယ္ေလ။ အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း နည္းနည္းေလး ပူစပ္စပ္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။ ေျပာလို႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ။ ခု သိပ္မပူေသးဘူး။ မန္းေလးက အသိတစ္ေယာက္ လာလည္တာ ေအးလို႔တဲ့ အေႏြးထည္ ၀တ္ထားေသးတယ္။ အင္း ... စာက ေရးမယ္မွ မၾကံေသးဘူး ေႏြးဦးေလရူးလိုပဲ … ဟိုေ၀့ ဒီပတ္နဲ႔။ ေႏြဦးေလရူး ... ဟုတ္ပါတယ္။ ေလေတြ အေတာ္တိုက္ေနတယ္။ ဦးတည္ရာလည္း မရွိဘူး။ ရြက္၀ါေလးေတြကလည္း ေလရူးနဲ႔အတူ တ၀ဲ၀ဲ လြင့္လို႔ေပါ့။ ရာသီဥတုကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းကို သာယာေနတယ္။ ေလရူးေ၀့တာ ရြက္၀ါေၾကြတာေတြကို ၾကည္ႏူးေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မီးေဘးအႏၲရာယ္ကလည္း တခါတည္း တြဲလိုက္လာတာ။ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ နားစြင့္ၿပီး ေနရမယ့္ေန႔ရက္ေတြကို ေရာက္လာၿပီလို႔ သတိေပးေနသလိုပါပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ေလ အရမ္း သာယာေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ အျမင္ေတြ လန္းေနလို႔ပဲလားေတာ့မသိ။ (ဟာဟ)
စာေတြက လိုရင္းကေန ေသြဖယ္သြားတယ္။ ၂၃.၅ ဒီဂရီ တိမ္းေစါင္းေနတဲ့ ကမၻာၾကီးေပၚမွာပဲ ေနလို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ အျမင္ေတြကလည္း ေစာင္းတတ္သလို ခု မီးေသာ္ၾကီးေရးတဲ့ စာကလည္း တိမ္းေစာင္းၿပီး လိုရင္းကေန ေသြဖယ္သလိုလို ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ၾကံဳလို႔ ေျပာလိုက္ဦးမယ္ ဖတ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းလည္း ေစာင္းေစာင္းၾကီး မဖတ္နဲ႔ေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္သေဘာပဲကြာ ဘယ္လိုဖတ္ဖတ္ ဆိုၿပီး ေစာင္းေစာင္းၾကီး ဖတ္ေနရင္ ကိုယ္နဲ႔ လံုး၀မဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ထားတာကို အရမ္းကို ဆိုင္ခ်င္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က အိုးရြဲ႕ကို စေလာင္းရြဲ႕နဲ႔ ဖံုးေနတယ္လို႔ ေျပာဦးမယ္။
ကဲပါ ဘယ္ေတြ ေရာက္ေရာက္ကုန္လည္း မသိဘူး။ မီးေသာ္ၾကီး ေရးခ်င္တာကုိ ျပန္သြားမွ ...။ မီးေသာ္ၾကီးက ေရခ်ိဳးၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းတာကို စာစီမလို႔ဟာ ဘာေတြ ဘယ္လို ေရာက္ကုန္လည္းကို မသိေတာ့ဘူး။
ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ မီးေသာ္ၾကီး ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ တစ္ေဆာင္းတြင္းလံုး စြန္႔ခြာထားတဲ့ သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ျပန္ဆံုတယ္။ အဲသနပ္ခါးကို မီးေသာ္ၾကီး ေဆာင္း၀င္ပါၿပီ ဆိုကတည္းက လံုး၀ကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့တာ။ ၾကည့္လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ ဒီေလာက္ေအးတာ ... သနပ္ခါး လိမ္းလိုက္ရင္ မ်က္ႏွာေတြ တင္းၿပီး အသားေတြ အက္ကုန္မယ္။ အဲေတာ့လည္းေလ အားနာနာနဲ႔ လွည့္ကို မၾကည့္ျဖစ္ဘူး ဆိုပါေတာ့။ ဒီမနက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ပူစပ္စပ္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သနပ္ခါးေလးဆီကို ေျခဦးျပန္လွည့္လိုက္တာ။ အိုး ... အိုး ... အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးကုိ ျပန္ေတြ႔လိုက္ရသလိုပဲ။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ သိလား။ ( ဘယ္ဟာကို ေျပာတာလဲေတာ့ လာမေမးနဲ႔ေနာ္ )။ သူ႔ကို အခ်ိန္အတန္အၾကာ ပစ္ထားတာေတာင္မွ သူ႔ဘက္က သစၥာရွိရွိနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလးနဲ႔ ျပန္ၾကိဳဆိုတယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီး သနပ္ခါးေလး ေသြးၿပီး မ်က္ႏွာေပၚ တင္လိုက္တာ။ အားပါး ... ေအးေအးေလးနဲ႔ ေမႊးလိုက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္း။ သူေလးက အဲလို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာေလ။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဒီေန႔မွ ျပန္ေတြ႔ရတာဆိုေတာ့ မ်ားၾကီးေသြးၿပီး ပစ္ပစ္ေလးနဲ႔ ဘဲၾကား ရိုက္ပလိုက္တယ္။ ခ်စ္တဲ့သူက ၾကည့္ရင္ ( ... ဘဲၾကားေလးနဲ႔ ထူထူ ... အသားထိ္ေအာင္ ေနမခသူ ) ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ဆိုမိမယ္။ မနာလိုတဲ့သူ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ပဲဟင္းအိုးထဲ ေမွာက္လာသလားေပါ့။ တယ္ဂ်င္းကေရာ ဘယ္လို ေျပာမလဲေနာ္။ အဟိ။
သနပ္ခါးေလးကို ပစ္ပစ္နဲ႔ ညက္ညက္ေလး ေသြးၿပီးေတာ့ အသားထဲကို စိမ့္ေနေအာင္ လိမ္းၿပီး ပါးကြက္ ထူထူေလး ကြက္လိုက္တာ။ အဟဲ ... လိမ္းၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာက တင္းေနတယ္။ မီးေသာ္ၾကီးကေလ သနပ္ခါးကို ဘာမွမပါပဲ သနပ္ခါးသက္သက္ လိမ္းတာကို အရမ္းၾကိဳက္တာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္လည္း အဲအတိုင္းပဲ လိမ္းတယ္။ ေအာက္ခံမိတ္ကပ္တို႔ ဘာညာတို႔ မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေနရာနဲ႔သူေပါ့ေနာ္။ မီးေသာ္ၾကီး မိတ္ကပ္ကိုလည္း လိမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ခုေျပာသလို လိမ္းတာကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္မွာ ေနတဲ့ခ်ိန္ေတြ လိမ္းတာမ်ားတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး မ်က္ႏွာက အဆီျပန္တယ္ေလ။ သနပ္ခါးကို အဲလို လူးထားလိုက္ရင္ ခဏေန အေၾကာ္သယ္မ်က္ႏွာ ၾကေနတာပဲ သနပ္ခါးေတြက ကြက္ေနတာ။ ဘယ္ေလာက္ လွလိုက္တဲ့ရုပ္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာ တယ္ဂ်င္းတို႔ဘာသာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပေတာ့။ ေတာ္မ၀င္လို႔ ေခၚမတင္တာလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္။ သနပ္ခါးဆိုတာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ထူးျခားလွတဲ့ ၀ိေသသတစ္ခုလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ သနပ္ခါးနဲ႔ ျမန္မာျပည္ ရာသီဥတုကလည္း အရမ္း လိုက္ဖက္ညီတယ္။
နံနက္အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းဖို႔ ေသြးတယ္ဆိုရင္ပဲ အေညာင္းေျပတဲ့ ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဴကို ရမယ္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ သန္မာမယ္။ လက္ေမာင္းေလးေတြ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး ျဖစ္လာမယ္။ ခါးေလ့က်င့္ခန္းလည္း လုပ္ၿပီးသားျဖစ္မယ္။ ဒါက ျမန္မာမိန္းကေလးေတြရဲ႕ သဘာ၀အလွကို ဖန္တီးေပးတဲ့ အခ်ိန္ယူၿပီး လုပ္စရာမလိုတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းတစ္ခုေပါ့။ ျမန္မာျပည္ အညာဘက္ ေဒသေတြမွာ ရာသီဥတုက အရမ္းပူေတာ့ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ အလွအပအတြက္တင္္မကဘူး အပူဒဏ္ပါ ခံႏိုင္ဖို႔အေရး သနပ္ခါးေလးကို လိမ္းလိုက္ပါမွ ေနရထိုင္ရတာ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္တယ္။ ေမာေနတဲ့အခ်ိန္ သနပ္ခါးန႔ံေလး ရလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အေမာေလးကိုေျပလို႔ ရင္ေလးကို ေအးသြားတာ။ သနပ္ခါးေလးမွာ ေခၽြးေလးေတြ စို႔ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ မလွခဲ့ရင္ေတာင္မွ အေတာ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။ ဒီေန႔မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာလိုေပါ့။ အဟီး ... ေၾကာ္ညာ၀င္ၾကည့္တာ။
ဟုတ္ကဲ့ ... ဒီေန႔ေလ မီးေသာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ၃ လတာမွ် ခြဲခြာေနရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႔ ျပန္ဆံုတဲ့ေန႔ပါ။ ေအးေအး ေမႊးေမႊးေလးနဲ႔ ေနလို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ေလရူးေလေပြေတြကလည္း ဟိုေ၀့ဒီေ၀့နဲ႔။ ရြက္၀ါေလးေတြကလည္း ေလနဲ႔အတူ ပ်ံ၀ဲလို႔။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဥၾသေလးကလည္း ေတးေလးကိုသီက်ဴးလို႔။ ေလတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အေ၀့မွာ သနပ္ခါးရန႔ံေလးကလည္း သင္းလို႔။ အေတာ္ျပည့္စံုၿပီး သာယာတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါပဲ။ - ။
ဒီေန႔ မီးေသာ္ၾကီး အိပ္ရာထေတာ့ ရွမ္းျပည္ရာသီဥတုကလည္း ေတာင္ေပၚေဒသ ဆိုေတာ့ အရမ္းၾကီး မပူေပမယ့္လို႔ ေႏြဦးေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာကိုေတာ့ သိသာေအာင္ ျပေနတယ္ေလ။ အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း နည္းနည္းေလး ပူစပ္စပ္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။ ေျပာလို႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ။ ခု သိပ္မပူေသးဘူး။ မန္းေလးက အသိတစ္ေယာက္ လာလည္တာ ေအးလို႔တဲ့ အေႏြးထည္ ၀တ္ထားေသးတယ္။ အင္း ... စာက ေရးမယ္မွ မၾကံေသးဘူး ေႏြးဦးေလရူးလိုပဲ … ဟိုေ၀့ ဒီပတ္နဲ႔။ ေႏြဦးေလရူး ... ဟုတ္ပါတယ္။ ေလေတြ အေတာ္တိုက္ေနတယ္။ ဦးတည္ရာလည္း မရွိဘူး။ ရြက္၀ါေလးေတြကလည္း ေလရူးနဲ႔အတူ တ၀ဲ၀ဲ လြင့္လို႔ေပါ့။ ရာသီဥတုကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းကို သာယာေနတယ္။ ေလရူးေ၀့တာ ရြက္၀ါေၾကြတာေတြကို ၾကည္ႏူးေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မီးေဘးအႏၲရာယ္ကလည္း တခါတည္း တြဲလိုက္လာတာ။ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ နားစြင့္ၿပီး ေနရမယ့္ေန႔ရက္ေတြကို ေရာက္လာၿပီလို႔ သတိေပးေနသလိုပါပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ေလ အရမ္း သာယာေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ အျမင္ေတြ လန္းေနလို႔ပဲလားေတာ့မသိ။ (ဟာဟ)
စာေတြက လိုရင္းကေန ေသြဖယ္သြားတယ္။ ၂၃.၅ ဒီဂရီ တိမ္းေစါင္းေနတဲ့ ကမၻာၾကီးေပၚမွာပဲ ေနလို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ အျမင္ေတြကလည္း ေစာင္းတတ္သလို ခု မီးေသာ္ၾကီးေရးတဲ့ စာကလည္း တိမ္းေစာင္းၿပီး လိုရင္းကေန ေသြဖယ္သလိုလို ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ ၾကံဳလို႔ ေျပာလိုက္ဦးမယ္ ဖတ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းလည္း ေစာင္းေစာင္းၾကီး မဖတ္နဲ႔ေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္သေဘာပဲကြာ ဘယ္လိုဖတ္ဖတ္ ဆိုၿပီး ေစာင္းေစာင္းၾကီး ဖတ္ေနရင္ ကိုယ္နဲ႔ လံုး၀မဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ထားတာကို အရမ္းကို ဆိုင္ခ်င္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က အိုးရြဲ႕ကို စေလာင္းရြဲ႕နဲ႔ ဖံုးေနတယ္လို႔ ေျပာဦးမယ္။
ကဲပါ ဘယ္ေတြ ေရာက္ေရာက္ကုန္လည္း မသိဘူး။ မီးေသာ္ၾကီး ေရးခ်င္တာကုိ ျပန္သြားမွ ...။ မီးေသာ္ၾကီးက ေရခ်ိဳးၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းတာကို စာစီမလို႔ဟာ ဘာေတြ ဘယ္လို ေရာက္ကုန္လည္းကို မသိေတာ့ဘူး။
ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ မီးေသာ္ၾကီး ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ တစ္ေဆာင္းတြင္းလံုး စြန္႔ခြာထားတဲ့ သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ျပန္ဆံုတယ္။ အဲသနပ္ခါးကို မီးေသာ္ၾကီး ေဆာင္း၀င္ပါၿပီ ဆိုကတည္းက လံုး၀ကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့တာ။ ၾကည့္လို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ ဒီေလာက္ေအးတာ ... သနပ္ခါး လိမ္းလိုက္ရင္ မ်က္ႏွာေတြ တင္းၿပီး အသားေတြ အက္ကုန္မယ္။ အဲေတာ့လည္းေလ အားနာနာနဲ႔ လွည့္ကို မၾကည့္ျဖစ္ဘူး ဆိုပါေတာ့။ ဒီမနက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ပူစပ္စပ္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သနပ္ခါးေလးဆီကို ေျခဦးျပန္လွည့္လိုက္တာ။ အိုး ... အိုး ... အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးကုိ ျပန္ေတြ႔လိုက္ရသလိုပဲ။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ သိလား။ ( ဘယ္ဟာကို ေျပာတာလဲေတာ့ လာမေမးနဲ႔ေနာ္ )။ သူ႔ကို အခ်ိန္အတန္အၾကာ ပစ္ထားတာေတာင္မွ သူ႔ဘက္က သစၥာရွိရွိနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလးနဲ႔ ျပန္ၾကိဳဆိုတယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီး သနပ္ခါးေလး ေသြးၿပီး မ်က္ႏွာေပၚ တင္လိုက္တာ။ အားပါး ... ေအးေအးေလးနဲ႔ ေမႊးလိုက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္း။ သူေလးက အဲလို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာေလ။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဒီေန႔မွ ျပန္ေတြ႔ရတာဆိုေတာ့ မ်ားၾကီးေသြးၿပီး ပစ္ပစ္ေလးနဲ႔ ဘဲၾကား ရိုက္ပလိုက္တယ္။ ခ်စ္တဲ့သူက ၾကည့္ရင္ ( ... ဘဲၾကားေလးနဲ႔ ထူထူ ... အသားထိ္ေအာင္ ေနမခသူ ) ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ဆိုမိမယ္။ မနာလိုတဲ့သူ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ပဲဟင္းအိုးထဲ ေမွာက္လာသလားေပါ့။ တယ္ဂ်င္းကေရာ ဘယ္လို ေျပာမလဲေနာ္။ အဟိ။
သနပ္ခါးေလးကို ပစ္ပစ္နဲ႔ ညက္ညက္ေလး ေသြးၿပီးေတာ့ အသားထဲကို စိမ့္ေနေအာင္ လိမ္းၿပီး ပါးကြက္ ထူထူေလး ကြက္လိုက္တာ။ အဟဲ ... လိမ္းၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာက တင္းေနတယ္။ မီးေသာ္ၾကီးကေလ သနပ္ခါးကို ဘာမွမပါပဲ သနပ္ခါးသက္သက္ လိမ္းတာကို အရမ္းၾကိဳက္တာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္လည္း အဲအတိုင္းပဲ လိမ္းတယ္။ ေအာက္ခံမိတ္ကပ္တို႔ ဘာညာတို႔ မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေနရာနဲ႔သူေပါ့ေနာ္။ မီးေသာ္ၾကီး မိတ္ကပ္ကိုလည္း လိမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ခုေျပာသလို လိမ္းတာကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္မွာ ေနတဲ့ခ်ိန္ေတြ လိမ္းတာမ်ားတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး မ်က္ႏွာက အဆီျပန္တယ္ေလ။ သနပ္ခါးကို အဲလို လူးထားလိုက္ရင္ ခဏေန အေၾကာ္သယ္မ်က္ႏွာ ၾကေနတာပဲ သနပ္ခါးေတြက ကြက္ေနတာ။ ဘယ္ေလာက္ လွလိုက္တဲ့ရုပ္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာ တယ္ဂ်င္းတို႔ဘာသာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပေတာ့။ ေတာ္မ၀င္လို႔ ေခၚမတင္တာလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္။ သနပ္ခါးဆိုတာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ထူးျခားလွတဲ့ ၀ိေသသတစ္ခုလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ သနပ္ခါးနဲ႔ ျမန္မာျပည္ ရာသီဥတုကလည္း အရမ္း လိုက္ဖက္ညီတယ္။
နံနက္အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းဖို႔ ေသြးတယ္ဆိုရင္ပဲ အေညာင္းေျပတဲ့ ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဴကို ရမယ္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ သန္မာမယ္။ လက္ေမာင္းေလးေတြ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး ျဖစ္လာမယ္။ ခါးေလ့က်င့္ခန္းလည္း လုပ္ၿပီးသားျဖစ္မယ္။ ဒါက ျမန္မာမိန္းကေလးေတြရဲ႕ သဘာ၀အလွကို ဖန္တီးေပးတဲ့ အခ်ိန္ယူၿပီး လုပ္စရာမလိုတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းတစ္ခုေပါ့။ ျမန္မာျပည္ အညာဘက္ ေဒသေတြမွာ ရာသီဥတုက အရမ္းပူေတာ့ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ အလွအပအတြက္တင္္မကဘူး အပူဒဏ္ပါ ခံႏိုင္ဖို႔အေရး သနပ္ခါးေလးကို လိမ္းလိုက္ပါမွ ေနရထိုင္ရတာ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္တယ္။ ေမာေနတဲ့အခ်ိန္ သနပ္ခါးန႔ံေလး ရလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အေမာေလးကိုေျပလို႔ ရင္ေလးကို ေအးသြားတာ။ သနပ္ခါးေလးမွာ ေခၽြးေလးေတြ စို႔ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာ မလွခဲ့ရင္ေတာင္မွ အေတာ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။ ဒီေန႔မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာလိုေပါ့။ အဟီး ... ေၾကာ္ညာ၀င္ၾကည့္တာ။
ဟုတ္ကဲ့ ... ဒီေန႔ေလ မီးေသာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ၃ လတာမွ် ခြဲခြာေနရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးနဲ႔ ျပန္ဆံုတဲ့ေန႔ပါ။ ေအးေအး ေမႊးေမႊးေလးနဲ႔ ေနလို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ေလရူးေလေပြေတြကလည္း ဟိုေ၀့ဒီေ၀့နဲ႔။ ရြက္၀ါေလးေတြကလည္း ေလနဲ႔အတူ ပ်ံ၀ဲလို႔။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဥၾသေလးကလည္း ေတးေလးကိုသီက်ဴးလို႔။ ေလတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အေ၀့မွာ သနပ္ခါးရန႔ံေလးကလည္း သင္းလို႔။ အေတာ္ျပည့္စံုၿပီး သာယာတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါပဲ။ - ။
မွတ္မွတ္ရရ ( ၁၆.၃.၂၀၀၇ ) ေန႔ပါ။
မီးမီးေသာ္ၾကီး
မီးမီးေသာ္ၾကီး
1 comment:
you are so funny, but i like , because i'm too. we all crazy.
Post a Comment