လာေရာက္ဖတ္ရုွႀကသူအားလံုးကိုေက်းဇူးပါရွင္ Mee Mee Thaw Gyi

Wednesday, November 22, 2006

ဖတ္မိတဲ့ ဆံုးမစာ

အားးးးးးးး စိတ္ညစ္လိုက္တာေနာ္။ စိတ္ထဲ ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲကို မသိတာ။ စာေတြလဲ ေရးလိုက္၊ ဖ်က္လိုက္နဲ႔ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနလဲကို မသိေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္ေနာ္ …။ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိတယ္၊ ေရာဂါေဟာင္းမ်ား ျပန္ထသလားလို႔။ ျပက္ခဒိန္ကို ၾကည့္ေတာ့လဲ လျပည့္၊ လကြယ္မဟုတ္။ အဲဆို ေမ်ာက္စိတ္မ်ား ၀င္ေနသလား။

မီးေသာ္ၾကီး - နင္ေတာ္ေတာ္ဆိုး စာပဲေရးရ ၿပီးေရာ လုပ္တာနဲ႔ နင့္မိဘေတြ ဘယ္ေတြ ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ ...။ အဲေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ႕။ ေတာင္းပန္ပါသည္ မိႏွင့္ဖ။ လြန္တာရွိရင္ ၀န္နာမိပါ ...။ အဲတာပဲ စကားထဲက ဇာတိျပဆိုတာ ...။ မီးေသာ္ၾကီး ဖတ္မိတဲ့ ဆံုးမစာ စာအုပ္ထဲက စာပိုဒ္ ၁ ခုကို သတိရမိတယ္။ မီးေသာ္ၾကီးကိုမ်ား ေျပာေလသလားလို႔ေတာင္ ထင္စရာ။ မီးေသာ္ၾကီး အဲဆံုးမစာေလးကို မွ်ေ၀မယ္ေနာ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။

အခ်င္းမွတ္လို၊ ေရကိုတိမ္နက္၊
ၾကာရိုးရြက္ျဖင့္၊ ခ်င့္တြက္သိရာ၊
လူတို႔မွာကား၊ ဇာတိျမတ္ယုတ္၊
ဟုတ္မဟုတ္မွာ၊ ကိုယ္ႏႈတ္အမူ၊
သိေလာ့ဟူ၏။ လူတို႔တံထြာ၊
ပညာရွိသည္၊ မရွိသည္ကို၊
ဆိုျမည္စကား၊ သိတတ္ျငားေလာ့။
ေျမအားေသာင္းေျပာင္း၊ ေကာင္းမေကာင္းမွာ
ျမတ္ေသာစကား။ နည္းပါးပညာ၊
သူတို႔မွာကား၊ ငယ္စြာသုတ၊
တစ္ခုရေသာ္၊ မ်ားလွထင္ေယာင္၊
မာန္ေစာင္တက္ၾကြ၊ လြန္ေျပာပ၏။
လႈိုင္းမသမုဒၵရာ၊ မျမင္ပါ၍၊
တြင္းမွာေရကို၊ မ်ား၏ဆိုျငား၊
ငမိုက္ဖားသို႔၊ မွတ္သားလူတြင္ပံုခင္းနည္း။ … တဲ့ …။

ေရးေတာ့ ေရးလိုက္တယ္ ...။ မည့္သူ႔ကိုမွ် ရည္ရြယ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မီးေသာ္ၾကီး ေရးမိတာနဲ႔၊ မီးေသာ္ၾကီး ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္သြားလို႔ မွ်ေ၀လိုက္တာပါ။

1 comment:

Anonymous said...

ေအာင္ျမတ္ေလးမတင္ေရႊ ႕ ႕ ႕ ဆံုးမစာေတြ ေတာင္ ေရးကုန္ျပီလား ႕ ႕ ႕ ငါတုိ႕လုိ အမိုက္ေတြအတြက္ ျဖစ္ရမယ္ :D