လာေရာက္ဖတ္ရုွႀကသူအားလံုးကိုေက်းဇူးပါရွင္ Mee Mee Thaw Gyi

Wednesday, February 21, 2007

ဘယ္လို အခ်စ္မ်ိဳးတဲ့လဲ

တကယ္ဆိုရင္ေတာ့ မီးေသာ္ၾကီး ဘေလာ့မွာ ပို႔စ္အတင္နည္းတာ မီးေသာ္ၾကီးစာေရးပ်င္းလို႔ပါ။ ဗဟုသုတ နည္းပါးျခင္းဆိုတဲ့ အရာလည္း တစ္ခု အပါအ၀င္ေပါ့ေလ။ မီးေသာ္ၾကီးေလ စာကို မျဖစ္မေန ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ မေရးခ်င္ဘူး။ တင္ခ်င္တာေပါ့ရွင္။ ပို႔စ္အသစ္ေတြကို ရႊတ္ခနဲ၊ ရႊတ္ခနဲ ေနေအာင္ တင္ခ်င္တာေပါ့။ အဲေၾကာင့္ သူမ်ားေျပာတာ ၾကားဘူးတာကေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ မလွတဲ့ မိန္းကေလးဆိုတာ မရွိဘူး။ ပ်င္းတဲ့ မိန္းကေလးပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ထိုနည္း၄င္းေပါ့။ မီးေသာ္ၾကီးကို အၾကံေပးၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕ကေပါ့။ နင့္ဘေလာ့ စာမွ မတင္ျဖစ္ရင္လည္း ပိတ္လိုက္ပါေတာ့လားတဲ့။ မီးေသာ္ၾကီး ေတြးတယ္ ... အဲလိုလည္း မျဖစ္ေသးဘူးေပါ့။ မီးေသာ္ၾကီး ေသမေလာက္ ေရးခ်င္တဲ့ ေန႔ၾကေတာ့ ဘယ္မွာ သြားေရးရမလဲေပါ့ေနာ္။ ကုိယ့္ဘေလာ့မွာ ကိုယ္ေရးမွသာ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေရးခြင့္ရွိမယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ ဒီေခ်ာက္ကပ္ကပ္ ဘေလာ့ေလးကိုလည္း ပိတ္လိုက္လို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ စိတ္အဆာေျပေလး ေရးဖို႔ေတာ့ ထားရဦးမယ္ေလ ... ေနာ္ ...။

ခုလည္း မီးေသာ္ၾကီး စာေရးခ်င္လာတယ္လို႔ ခံစားမိလို႔ ဟိုဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္ေရးရင္း စဥ္းစားေနတယ္။ မီးေသာ္ၾကီး ခုတေလာ စဥ္းစားမိတာက (( အခ်စ္ )) ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပဲ။ ေသခ်ာ ေတြးေလ မသိေလ။ မသိဘူးလား ဆိုေတာ့လဲ သူစိမ္း မဟုတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ သိလား ဆိုျပန္ေတာ့လဲ သူက မသိသလို လုပ္ေနျပန္ေရာ။ ဆိုးပါ့ေနာ္ ...။ ထိုအရာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ရွဳပ္ဖို႔ ေကာင္းသလဲဆို စေတာင္မွ မစရေသးဘူး လူကို အရူးလုပ္ေနတယ္။

မီးေသာ္ၾကီး နဲ႔ ထိုအရာလည္း မသိလိုလိုနဲ႔ သိေနၿပီး၊ သိသလားဆို ေတြးလိုက္ေတာ့ မသိသလိုလိုၾကီး ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ တကယ္ေတာ့ ၁၀ ေက်ာ္သက္ အရြယ္ကစလို႔ လူုတိုင္းနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ဘူးတာ အဲသူစိမ္းဆန္လွတဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာပဲေပါ့။ မီးေသာ္ၾကီးတို႔လဲ ေရွာင္လြဲၿပီး မျဖတ္သန္းခဲ့ပါဘူး။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ငယ္ေပါင္းတစ္ေယာက္လို သူနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့ေသးတာ။ ( ေၾကညာလိုလို ဘာလုိလို ... အဟိ ) ဒါေပမယ့္ သူက မီးေသာ္ၾကီးကို ရင္းႏွီးေအာင္ မေနခဲ့ဘူး။ သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ ရင္ခုန္တာကို အခ်စ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္တုိ႔၊ အၾကည့္ခ်င္းဆံု ရင္ခုန္တယ္တို႔၊ အဲတာေတြကို မီးေသာ္ၾကီး သူနဲ႔ ( အခ်စ္ )နဲ႔ ခင္ေနတုန္းက မရိုးေအာင္ သံုးခဲ့တာေပါ့။ သူက ( အခ်စ္ )လည္း စကားလံုးေတြကို မထပ္ေအာင္ ထုတ္ေပးေနတယ္ေလ။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ေနပစ္ခဲ့တာေပါ့။ သူ႔ကိုလည္း မီးေသာ္ၾကီးနဲ႔ အၿမဲ ေနေလလိမ့္မလား ဆိုၿပီး သိပ္ေတာ့ အေရးတစ္ယူ မျပဳမိခဲ့ဘူး။ မီးေသာ္ၾကီးလည္း ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျဖတ္သန္းေနခဲ့တာေပါ့။ ျဗဳန္းဆို ... မီးေသာ္ၾကီး သတိရလို႔ ေဘးနားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ သူက မီးေသာ္ၾကီးနဲ႔ ပါမလာေတာ့ဘူးေလ။ အဲတာ သူ႔ကို တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း တန္ဖိုးရွိပါလား ဆိုတဲ့ အသိ ရွိလာခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သူက မီးေသာ္ၾကီး အနားမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ အရမ္းရင္းႏွီးၿပီး မရင္းႏွီးေအာင္ ေနသြားတဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ထိုအရာကို မီးေသာ္ၾကီးက ဘယ္လို နားလည္ရေတာ့မလဲေနာ္။

မီးေသာ္ၾကီးေလ ေသခ်ာစဥ္းစားတယ္။ မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ အခ်စ္က ဘယ္လို အခ်စ္မ်ိဳးမ်ားလဲဆိုၿပီး။

ေညာင္ပင္လို အခ်စ္။ ။ ေညာင္ပင္ တစ္ပင္ ျဖစ္လာဖို႔ ေညာင္ေစ့ကေန စခဲ့ၾကတယ္ဆုိပါေတာ့။ ေညာင္ေစ့ ေလးကေန ၾကီးမွားလွတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီး ျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္မွဳနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရေလာက္ေအာင္ ၾကာျမင့္လွတဲ့ အခ်စ္။ အဲဒီ ၾကီးမားလွတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီး ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ေအာင္ စြဲၿမဲစြာ ကုတ္တြယ္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ႔ အျမစ္ေတြလို ခိုင္မာလွတဲ့ အခ်စ္။ သူ႔ရဲ႕ အရြက္ေတြေၾကာင့္ ေအးျမေနတဲ့ အရိပ္မွာ လာေရာက္ ခိုလႈံသူေတြ စိတ္ေအးခ်မ္းသာ အေမာေျပေစႏိုင္သလို ေအးျမတည္ၿငိမ္လွတဲ့ အခ်စ္။ အားလံုး စုေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္တည္း စြဲၿမဲစြာ ခ်စ္ေနၿပီး ေအးခ်မ္းလွတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးေပါ့။-။

လိေမၼာ္ပင္လို အခ်စ္။ ။ လိေမၼာ္ပင္ ဆိုတာ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ၾကိမ္သီးတယ္။ အသီးသီးခ်ိန္ ရာသီဆိုရင္လည္း ေျမာက္မ်ားစြာသီးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္တိုင္းသီးတယ္။ စုေျပာရမယ္ဆိုရင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်စ္တယ္။ အခ်စ္ေတြ မ်ားၾကီးလည္း ရွိတယ္။ တစ္ၾကိမ္ ခ်စ္ၿပီးတိုင္းလည္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခ်စ္ေသးတယ္။-။

ဂ်ပန္ျမက္လို အခ်စ္။ ။ ဂ်ပန္ျမက္လို႔ ဆိုမလား မီးေသာ္ၾကီးေတာ့ အဲလိုပဲေခၚတယ္။ အလွေမြး ျမက္ကေလးေတြ။ ရိတ္ေလ ထြက္လာေလ။ အဲလိုပဲ ဒီတစ္ေယာက္ ခ်စ္ၿပီးလည္း ေနာက္တစ္ေယာက္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ၿပီးသြားလည္း ေနာက္တစ္ေယာက္။ ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္သြားတယ္ မရွိတာမ်ိဳးနဲ႔ တူတဲ့ အခ်စ္။-။

ၾကက္ဆူပင္လိုအခ်စ္။ ။ ဒါကေတာ့ ညမာျပည္တြင္းမွာ ေနတဲ့သူေတြ ပိုသိပါတယ္။ မျဖစ္မေန ဆုိတာမ်ိဳး။ မစုိက္ခ်င္လည္း စိုက္ရတယ္။ ေနရာေဒသလိုက္လို႔ မျဖစ္ထြန္းႏ္ိုင္မွန္း သိေပမယ့္လည္း စိုက္ရတယ္။ ရွင္သန္တာ မရွင္သန္တာေနာက္ စိုက္ဆို စိုက္ရမယ္။ မခ်စ္ခ်င္လည္း ခ်စ္ရမယ္။ မခ်စ္ေပမယ့္လည္း ခ်စ္ရမယ္။ မျဖစ္မေန ခ်စ္ရမယ့္ အခ်စ္မ်ိဳးေပါ့။-။

အဲလိုေတြ ေပါက္ကရေတြးၿပီး ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ အခ်စ္က ေညာင္ပင္လို အခ်စ္မ်ိဳး မျဖစ္တာေတာ့ က်ိန္ေျပာစရာကို မလိုေအာင္ ေသခ်ာတယ္။ အဟီး။ ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖၚ မသူေတာ္ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ အက်ယ္မခ်ဲ႕ပါရေစနဲ႔ေနာ္။ ဂ်ပန္ျမက္လိုလည္း ခဏတိုင္းေတာ့ မခ်စ္ခဲ့ျပန္ဘူး။ ၾကက္ဆူပင္လိုလည္း မျဖစ္မေနက လံုး၀မရွိခဲ့ဘူး ဆိုေတာ့ ... ေနာက္ဆံုး လိေမၼာ္ပင္လို အခ်စ္မ်ိဳးပဲ ဆိုၾကပါစို႔။ သူနဲ႔ အၿမဲတမ္း ရင္းႏွီးခဲ့ေပမယ့္ မီးေသာ္ၾကီးကိုေတာ့ သူက ယခုတိုင္ သူစိမ္းဆန္ေနဆဲပဲေလ။ လိေမၼာ္ပင္ပ်ိဳေတြလိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ပင္အိုေတြလိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရာသီေရာက္တိုင္း တာ၀န္ေၾကစြာ အသီး လိႈင္ေနသလိုပါပဲ။ ႏွစ္တိုင္း တာ၀န္မပ်က္ သီးလာေပမယ့္လို အရသာရွိဆဲ ...။

ထို႔အတူ မီးေသာ္ၾကီးရဲ႕ လိေမၼာ္ပင္နဲ႔ တူတဲ့ အခ်စ္ေတြကလည္း ... ခ်ိဳၿမိန္ဆဲ ... မရင္းႏွီးခဲ့ေပမယ့္ ရင္းႏွီးေနဆဲ။ ကဲ ... သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ အခ်စ္ေတြကေရာ ဘယ္အပင္လိုမ်ား ျဖစ္ေနမလဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မညာတမ္း ေတြးၾကည့္ၾကပါဦးေနာ္။ - ။

4 comments:

ႏုိင္းႏုိင္းစေန said...

မီးမီးေသာ္ေရ....အား...၀ါး....
ေတာ္လိုက္တာ...စာေရးဖုိ႔ မပ်င္းနဲ႔..
မီးေသာ္ စာေတြ အရမ္းဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္..
မ်ားမ်ားေရး မ်ားမ်ားခ်စ္ေနာ္...
မ်ားမ်ားမပ်င္း မ်ားမ်ား မခ်က္နဲ႔

Anonymous said...

အေျပးၿပဳိင္ပြဲတစ္ခုမွာ ေမာေနတုန္း လိေမာ္သီးအစိတ္ေလးေတြေ၀ေပးတယ္
ဘယ္လိုမွမတူေအာင္အားအင္ေတြ
ျပန္လည္ၿပည္႔၀လာခဲ႔တယ္။ အခုလည္း
လိေမာ္ပင္ မမေရ ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ

Sai said...

Hi...


Pls carry on your blog...

Rgs,
sai

ကို (ဆယ္) said...

အေနာ့့ အနားလဲ ဘယ္ အခ်စ္မွ ကပ္ပါလာၾကဘူး လူပ်ိဳသိုးၾကီး ျဖစ္ေတာမယ္...

အဲဒါ အခ်စ္ ေနာက္ တစ္မ်ိဳးထည္႔ေပး...

က်န္ရစ္ အခ်စ္လို႔... :P